از جویبار زمزمه، می رست تار و پود

با نغمه می گرفت هر آن ساقه،  نقش و رنگ 
 سیاوش کسرائی 

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

(از تراشه های تبر ) 

  

گره

·        با تاب آفتاب که بر پرده می سرید

·        و آنگاه می لمید

·        چون گربه روی فرش،

·        در دشت فرش پرسه زدم زیر آفتاب

·        همراه قد کشیدن گل ها و ساقه ها

·        آوازی از مزارع قالی بلند بود  

·        آواز دختران

  

·        از جویبار زمزمه، می رست تار و پود

·        با نغمه می گرفت هر آن ساقه،  نقش و رنگ

·        و ز شبنم عرق

·        می خاست عطر حسرت و آهنگ آرزو

·        بوی تنور و گندم بریان

·        بوی سوار عاشق در گرد جاده ها

·        بوی رمه، نوای نی و خون شامگاه

·        آنگاه می نشست صداها

·        چون کاکل صنوبر غمگین

·        خم روی بال سبز

·        آنگاه می گرفت

·        آواز در گلو

·        آنگاه می فتاد

·        گل، ساقه، رنگ، سراپرده در گره

·        از دشت پر کشیدم با بال آفتاب

·        غافل از آن، که در گره افتاده پای من

پایان