هنگام هنگامه ها (2)

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

(1345)

 

·        تیغ برکش، ای فریاد ورجاوند

·        که هنگام هنگامه ها ست

·         

·         ور نه دیوها

·         افسانه های زیبا را تسخیر می کنند  

·         و شاعران

·        در گذرگاه ها به تصنیف فروشی

·        آواز می دهند 

·        و مسیحادمان

·        به مرده شویی می نشینند.

·        آری، بانگ بردار، ای فریاد

·        که سرنوشت پاکی و نا پاکی این خاک بذر کشته

·         با تو ست

·        پرنده ی نور

·        در کدام مشت بسته، زندانی است؟

·        و فلز آفتاب

·        در خون چه کسان زنگ می خورد؟

·         طلوع کن، ای خورشید سیاه خشم

·        و ما را

·         در زیر چتر دردمندی خویش

·         فراهم آر
 

·        دست و بخت، کوتاه مانده

·        و دهان ها

·        با بوسه ی سرد قفل، همدم است

·        رها کنیم چشمان مان را

·        در سراییدن سرود اشک ،

·        که با شکوه است

·        حماسه ی برگزاری اشکریزان مردمی خاموش

·        در معبر فاتحین

·        و جدایی را نقبی دیگر بزنیم

·         به سوی سر انگشتان کورمال رفاقت

·        چه، ای آشنایان تپش ها

·        نطفه قیام در شما ست
 

·         و افسوس که در گورستان قدیمی شعر

·        خفته است

·         زیبا زنی که عشق نام داشت

·         آری در گورستان قدیمی

·        زنی باکره خفته است

·         که نتوانست

·        دختری برای عشق ورزیدن

·        بیاورد

·        ور نه

·        ما همه آغوش بودیم، سراپا

·        و زیبایی

·         در چشمه اندوه، تن می شوید اینجا.

·        پیراهنش

·         دستمال دستان نامحرم و بی حیا ست

·        ای بیداری شکوفه ها

·        صبح را در آستانه

·        منتظر مگذارید!

·         

·        ای کبوتران سپید بال پیام

·        باور کنید که لب های آدمی

·        هنوز پاک ترین آشیانه ها ست.

ادامه دارد.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری