رویاروئی های ایدئولوژیکی هر روزه (117)

صمد و «اوتوپیا»

نادر شهریوری (صدقی)  

مسعود بهبودی

·        ایرانی ها از دو چیز خیلی خوش شان می آید:

·        از مرده ها و از بیگانه ها

·        اما در عوض نه چشم دیدن زنده ها را دارند و نه توان تحمل خودی ها را.

1

·        صمد تابو ست، مثل خیلی از مرده های دیگر.

·        یک هفته است که با راستگرائی بحث دارم.

·        طرفدار نیچه و هایدگر و هیتلر و شاملو و بهرنگی و شفیعی و غیره است.

·        می گوید که صمد چپ بوده است.

·        شفیعی را جزو ائمه اطهار قلمداد می کند.

·        اما مارکس، انگلس و لنین را جنایتکار می داند.

·        به پیشه وری و امثال او فحش خواهر و مادر می دهد.

·        تجزیه طلب قلمداد می کند.

2

·        پارادوکس می نماید.

·        ولی پراتیک زنده زندگی همین است که معیار رشوه نگیر حقیقت است.

3

·        یا باید غل و غشی در مارکس و انگلس و لنین و پیشه وری و غیره باشد و یا چیزی در مثلا بهرنگی و شرکاء بوده که راستگرائی کلمات قصارش را به همان بها می فروشد که کلمات قصار پیغمبر فاشیسم، حضرت نیچه را و برای دفاع از حقانیت آنها از روی جنازه خویش می گذرد.

4

·        اوتوپیای بهرنگی و این و آن، برای من  مهم نیست.

·        مهم محتوای طبقاتی آثار اینها ست.

·        مهم کشف علت و دلیل جانبداری راستگرایان افراطی وطنی از اندیشه های اینها ست.

پایان