۱۳۹۱ اسفند ۱۱, جمعه

تراژدی «مهره سرخ» از سیاوش کسرایی (2)

پیشکش به مهری
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری 

·        ابری عبور کرد
·        گویی به دستمال سپیدش خیال را
·        از دیدگان خسته سهراب می سترد:

·        «مادر، کجا کجا،
·        این اسب بالدار، کجا می برد مرا؟»

·        تهمینه باره را
·        از پای تا به سر همه می بوید

·        بر زین و برگ و گردن او دست می کشد
·        در یال های او
·        رخساره می فشارد و می موید:

·        «یکتای من پسر
·        تک میوه جوانی و عشقم کجا شدی؟

·        ای جنگل جوانه امید،
·        چون شد کز این درخت پر از شاخ آرزو،
·        بی گه جدا شدی؟

·        گفتم تو را، نگفتم؟
·        کز عطر راز تو
·        افراسیاب نیز مبادا که بو برد؟

·        اما تو را غرور به پندارهای نیک
·        اما تو را شتاب به دیدار تهمتن
·        چشم خرد ببست

·        دشمن به مصلحت
·        می داد با تو دست

·        اما تو بی خبر
·        با آن دو رویگان به خطا داشتی نشست.»

·        می کوفت سم پیاپی بر خاک، آن سمند
·        سر در نشیب زین
·        تهمینه می کند روی و موی
·        در برگرفته گردن آن باره جوان
·        در خویش می گریست و می کرد گفتگوی:
·         
·        «آخر چرا نشانه یکتای تهمتن
·        آن شهره مهره را
·        بیهوده زیر جامه نهان کردی

·        و این گونه شوربخت پدر را
·        بدنام و تلخ کام جهان کردی؟»

·        سهراب خشم خورده و نالان
·        ز آن رو که ژاژخواه دهانی به نیشخند نگوید:
·        « نوخاسته را نگر که به بازو
·        بربسته نابجا
·        طوق و نگین رستم دستان»،
·        آنگاه
·        تهمینه را به حوصله خواهان:
·        «مادر درود بر تو و بدرود
·        دردا که مرگ، دامنت از دست من ربود

·        مادر،
·        هر مهر کز برای منت در نهان بود
·        بی هر ملامتی
·        با تهمتن بدار، که اینک
·        تنهاترین کسی است که در این جهان بود
·        با او بدار مهر، که شایای آن بود.

·        برخیز و رخ بشوی و برآرای گیسوان
·        دیگر نکن به زاری، آشفته ام روان»

ادامه دارد

۱ نظر:

  1. افسو.س از نشست بادوچهرگان که جز صرر وزیان حاصلی ببار نیاردسازمانهای زیادی صرباتی را جون رستم و تهمینه تحمل کرده ادامه میدهند دست بردار هم نیستند باشدتا بیامزند از روزگار

    پاسخحذف