۱۳۹۱ آذر ۱, چهارشنبه

ما را هوای او ست در این برگ ریز مهر


   پر می کشد ز سینه، دل دیرگیر ما

 سیاوش کسرائی 
(1305 ـ 1374)
(اصفهان ـ وین)

 یاد دوست
·        یادش به خیر، دلبر روشن ضمیر ما
·        دلدار ما، دلاور ما، دلپذیر ما
·         
·        یاری که در کشاکش گرداب های غم
·        او بود و دست بسته او دستگیر ما

·        یادش دوید در دلم و چون نسیم خیس
·        بگذشت و تازه کرد، سراسر کویر ما

·        ما را هوای او ست در این برگ ریز مهر
·        پر می کشد ز سینه، دل دیرگیر ما

·        صیاد ما که بخت و کمندش بلند باد
·        پرسیده هیچگاه که کو آن اسیر ما؟

·        صبح است و روی دوست، چراغی از آفتاب
·        او را چه غم ز شمع دل پیشمیر ما

·        بس نقش ها زدند، ولی روز آزمون
·        یک از هزارشان نشد، آن بی نظیر ما
·         
·        تیر دعا رها ست، در این آسمان کجا ست
·        مرغ دلی که سینه سپارد به تیر ما؟

·        روزی به سر نیامده، شامی به پای خا ست
·        بنگر که تا چه زود رسیده است، دیر ما

·        فریاد ما ز دشنه دشمن نبود، دوست
·        خنجر برون کشید و بر آمد نفیر ما

·        آنان که لاف دایگی و مادری زدند
·        خوردند خون ما و بریدند شیر ما

·        آن جا که باغبان کمر سرو می زند
·        و ز باغ می برد همه عطر و عبیر ما،
·         
·        ای شط رهرونده، تو آیینه ای بگیر
·        بر روی و موی بید بن سر به زیر ما
·         
·        می گفت پیر ما که صبوری به روز سخت
·        حالی بیاورید صبوری به پیر ما
·         
·        چون عقل را به گوشه میخانه باختیم
·        عشق تو ماند ـ در همه حالی ـ دبیر ما

پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر