سرچشمه:
صفحه فیس بوک
مهدیه لطیفی
تازگی ها، نه نگاهت به ما می رسد
نه نوازشت
بسکه لی لی به لالایت گذاشته ام
بوی رفتن گرفته ای!
.
.
.
مهدیه لطیفی
نه نوازشت
بسکه لی لی به لالایت گذاشته ام
بوی رفتن گرفته ای!
.
.
.
مهدیه لطیفی
·
بر روابط چیزها از ذره تا کهکشان ـ حتی ـ دیالک
تیک جذب و دفع حاکم است.
·
روابط انسان ها نمی تواند در این واویلا استثنائی
باشد:
·
لی لی به لالا نهادن به معنی جذب بیش از حد است
و طبیعتا بطرزی قانونمند، دفعی را به دنبال می آورد.
·
بیهوده نیست که دوری در ادبیات کلاسیک
ما ـ به تجربه ـ ضروری تلقی می شود:
سعدی
(دکتر حسین رزمجو: بوستان
سعدی، ص 88)
·
به مجنون کسی گفت، کای نیک پی
·
«چه بودت که دیگر نیایی به
حی؟
·
مگر در سرت شور لیلی نماند
·
خیالت دگر گشت و میلی نماند؟»
·
چو بشنید بیچاره، بگریست زار
·
که ای خواجه، «دستم ز دامن بدار
·
نه دوری دلیل صبوری بود
·
که بسیار دوری ضروری بود. »
·
اگر دیالک تیک جهانشمول جذب و دفع میان چیزها،
پدیده ها و سیستم ها حاکم نباشد، نظام هستی بکلی بهم می خورد.
·
آنگاه، جهان از ذره تا کاینات به یکی از دو وضع
زیر دچار می گردد:
الف
·
در صورت غلبه قوه جاذبه میان چیزها، پدیده ها و
سیستم ها، جهان به عرصه انفجارات پیدرپی بدل می شود.
ب
·
در صورت غلبه قوه دافعه میان چیزها، پدیده ها و
سیستم ها جهان از جهانیت تهی می شود، انسجام چیزها فرو می پاشد و هرج و مرج (کائوس،
آنارشی) حکمفرما می گردد.
از
دیالک تیک عینی در هر صورت گریز و گزیری امکان پذیر نیست،
بهتر هم همین است.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر