۱۳۹۱ آذر ۹, پنجشنبه

بهار زیر و رو کننده می رسد


 سیاوش کسرائی 
(1305 ـ 1374)
(اصفهان ـ وین)
(از تراشه های تبر
ره آورد

·         مسافر ز  گرد ره رسیده ام
·        تمام راه رفته را به پا و سر دویده ام

·        صلابت و شکوه کوه های دور
·        نگاه دشت های سبز
·        تلاش بال ها
·        شکاف و رویش زمین پرورنده با من است
·        گل هزار باغ خنده با من است

·        طلوع آفتاب بر ستیغ
·        برای دیدن گوزن های تیزتک
·        ز صخره ها به سنگ ها پریده ام

·        فراز آبرفت ها
·        که آبی بنفشه ها، ستاره ای است
·        چکیده بر گلیم وحشی علف
·        نفس زنان و خسته چتر بید واژگونه را
·        به روی سر کشیده ام

·        تولد بهار را
·        به روی دست های جنگل بزرگ دیده ام

·        ز سینه ریز رنگ رنگ تپه ها
·        شکوفه های نوبرانه چیده ام


·        کنون برابر تو ایستاده ام
·        یگانه بانوی من، ای سیاهپوش، ای غمین
·         که مژده آرمت
·        بهار زیر و رو کننده می رسد

·        نگاه کن، ببین
·        غمت مباد و داغ دوری ات مباد
·        که لاله ها به کوه، روشن اند و رنگ بسته اند
·         که خارهای سبز سرکش اند

·        دمی کنار این دریچه، بال های باز را در آسمان نظاره کن
·        ببین که لانه ها دوباره از پرندگان تهی است
·        ببین کسی به جای خویش نیست


·        اگر به صبر خو کنی
·        اگر که روزهای وصل را
·        به پرده همین شبان نارسیده سر کنی
·        بیارمت نویدهای سرخ گونه ای
·        که من ز چرخریسک نهفته در پناه شاخه ها و مه
·        به قعر دره ها شنیده ام.
پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر