طرحی از مجله ارجمند هفته
یدالله سلطان
پور
با سپاس از
روزبه مهرگان
مبانی خودآگاهی کمونیست ها
مسئله این است که ساختمان حزب و کارسازمانی آن
برمبنای و حول کدام نقطه نظرهای اصلی باید صورت گیرد؟
شرایط چارچوبی ـ سیاسی ـ جهانی کنونی، که حزبی در
آن کمونیست بودن خود را اعلام می دارد، پس از تلاشی سیستم دول سوسیالیستی و اتحاد
شوروی، بمثابه سردمدار آن سیستم، عوض شده است.
ا ین اما بدان معنی نیست، که درک تاریخ مبتنی بر مانیفست
کمونیستی و آماجگذاری های کمونیسم بر طبق این درک تاریخ، اصولا عوض شده باشد.
اگر چنین بود، دیگر نه کمونیسم، بلکه یکی از انواع سوسیالیسم )سوسیالیسم بورژوائی، اوتوپیکی، خرده بورژوائی و غیره ( در میان می آمد، سوسیالیسمی که مؤلفین مانیفست کمونیستی بر ضد آن مرزبندی کرده اند.
اگر چنین بود، دیگر نه کمونیسم، بلکه یکی از انواع سوسیالیسم )سوسیالیسم بورژوائی، اوتوپیکی، خرده بورژوائی و غیره ( در میان می آمد، سوسیالیسمی که مؤلفین مانیفست کمونیستی بر ضد آن مرزبندی کرده اند.
فقط جهان بینی علمی که از نقطه نظر منافع خصوصی
این و آن توسعه نمی یابد، می تواند بیانگر خدشه ناپذیر منافع عمومی و یا منافع
بشریت باشد.
چنین جهان بینی ئی، به دلیل موضع طبقاتی در جامعه سرمایه داری، تنها و تنها جهان بینی طبقه کارگر می تواند باشد، که به سوسیالیسم علمی مشهور است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر