درنگی
از
زادروز پیکاسو
از گرنیکا تا غزه
اگر امروز پیکاسو زنده بود چه اثری از روایت مردم مظلوم غزه برای قضاوت در تاریخ نقاشی می‌کرد؟
امروز یکصد و چهل و سومین زادروز هنرمند نقاشی است که می‌گفت:
«من معتقدم نقاشی برای تزئین آپارتمان‌ها خلق نمی‌شود.
نقاشی سِلاحی برای جنگ و مبارزه و همچنین اسلحه‌ی مبارزه با دشمن است.»…
ناهید مذکوری
اگر پیکاسو زنده بود و سمتگیری سابق خود را حفظ کرده بود،
اثری می کشید که بیانگر جنگ زرگری بین دو لاشخور فوندامنتالیستی ـ فاشیستی باشد
و
متضرر مظلوم و معصوم،
خلق های اسرائیل و فلسطینو لبنان و ایران و سوریه و غیره باشند.
ضمنا
ادعای پیکاسو راجع به نقاشی
ادعایی خرافی و ضد مارکسیستی و غلط و نادرست بوده است.
نقاشی و دیگر فرم های هنری
ماورای طبقاتی نیستند.
نقاش و شاعر و نویسنده و نوازنده و غیره
هم
می تواند طرفدار اشراف برده دار و فئودال و روحانی باشد
و
هم
می تواند طرفدار دهقانان و پیشه وران و پرولتاریا باشد.
روبنای ایده ئولوژیکی
(مذهب و دولت و هنر و اخلاق و غیره)
همیشه و همه جا
به ساز زیربنای اقتصادی می رقصد.
غزه گرنیکا نیست.
فلسطین اسپانیا نیست.
نبرد من عادولف در غزه جزو پر فروش ترین کتب است.
حماس
اخوی داعش است.
هر دو از دار و دسته فوندامنتالیستی اخوان الملسمین اند.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر