آیه های زمینی

فروغ فرخزاد

(1313 ـ 1345)

(1934 ـ 1966)

  

·         آنگاه

·        خورشيد سرد شد

·        و بركت از زمين ها رفت

·        و سبزه ها به صحراها خشكيدند

·        و ماهيان به درياها خشكيدند

·        و خاك، مردگانش را ز آن پس به خود نپذيرفت

·        شب در تمام پنجره هاي پريده رنگ

·        مانند يك تصور مشكوك

·        پيوسته درتراكم و طغيان بود

·        و راه ها ادامه خود را

·        در تيرگي رها كردند

·        ديگر، كسي به عشق نينديشيد

·        ديگر، كسي به فتح نينديشيد

·        و هيچكس

·        ديگر، به هيچ چيز نينديشيد

·        در غارهاي تنهايي

·        بيهودگي به دنيا آمد

·        خون بوي بنگ و افيون مي داد

·        مرداب هاي الكل

·        با آن بخارهاي گس مسموم

·        انبوه بي تحرك روشنفكران را

·        به ژرفناي خويش كشيدند

·        و موش هاي موذي

·        اوراق زرنگار كتب را

·        در گنجه هاي كهنه جويدند

·        خورشيد مرده بود

·        خورشيد مرده بود و فردا

·        در ذهن كودكان، مفهوم گنگ گمشده اي داشت

·        آنها غرابت اين لفظ كهنه را

·        در مشق هاي خود

·        با لكه هاي درشت سياهي

·        تصوير مي نمودند

·        بيچاره مردم

·        دلمرده و تكيده و مبهوت

·        در زير بار شوم جسدهاشان

·        از غربتي به غربت ديگر مي رفتند

·        و ميل دردناك جنايت

·        در دست هاي شان متورم مي شد

·        آنها غريق وحشت خود بودند

·        و حس ترسناك گنهكاري

·        ارواح كور و كودن شان را مفلوج كرده بود

·        شايد هنوز هم

·        در پشت چشم هاي له شده، در عمق انجماد

·        يك چيز نيمه زنده ي مغشوش

·        بر جاي مانده بود،

·        كه در تلاش بي رمقش مي خواست

·        باور كند صداقت آواز آب را

·        شايد،

·        شايد، ولي چه خالي بي پاياني:

·        خورشيد مرده بود

·        و هيچ كس نمي دانست

·        كه نام آن كبوتر غمگين

·        كز قلب ها گريخته، ايمان است

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری