ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿وَكَذَٰلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ وَلِيَقُولُوا دَرَسْتَ وَلِنُبَيِّنَهُ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ﴾
[ الأنعام: ۱۰۵]
آيات خدا را اينچنين گونه‌گون بيان مى‌كنيم، تا مباد كه بگويند كه از كس درس گرفته‌اى و ما اين آيات را براى اهل دانش بيان مى‌كنيم.
کریم
در این آیه،
به توجیه طرز تبیین آیات قرآن می پردازد:
دلیل کریم راجع به تبیین آیات قرآن به زبان ساده و عامه فهم،
تفهیم محتوای این آیات است تا خلایق آنها را دعاوی خود او قلمداد نکنند.
این البته دلیل قانع کننده ای نیست.
ایراد دیگر این آیه تعیین سوبژکتیو مخاطب آنها ست:
اهل دانش.
دلیل تبیین آیات قرآن به زبان ساده و عامه فهم
رخنه دادن محتوای مربوطه به روح توده ها ست.
اهل دانش نیازی به آیات و احکام ندارند.
اهل دانش نامیدن مؤمنین چیزی جز هندوانه چپاندن زیر بغل آنان و تحقیر کافرین و مشرکین (جاهل قلمدادن کردن آنان) نیست.
﴿اتَّبِعْ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ﴾
[ الأنعام: ۱۰۶]
از هر چه از جانب پروردگارت بر تو وحى شده است پيروى كن.
هيچ خدايى جز او نيست.
و از مشركان روى برتاب.
کریم
در این آیه،
خود را و در حقیقت مؤمنین را
از قول الله
به ایمان آوردن و مرزبندی میان خود و مشرکان
فرا می خواند.
﴿وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكُوا ۗ وَمَا جَعَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا ۖ وَمَا أَنتَ عَلَيْهِم بِوَكِيلٍ﴾
[ الأنعام: ۱۰۷]
اگر خدا مى‌خواست، آنان شرك نمى‌آوردند،
و
ما تو را نگهبانشان نساخته‌ايم و تو كارسازشان نيستى.
کریم
در این آیه،
علیرغم فراخوان خود در آیه قبلی،
کفر و ایمان
را
نه امری اختیاری، بلکه امری جبری (الهی) می داند.
این چیزی حز تحقیر توان معرفتی (شناخت) بشریت و تبلیغ مشیت الهی نیست.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر