ویرایش و تحلیل
از
فریدون ابراهیمی
﴿وَهَٰذَا كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ مُّصَدِّقُ الَّذِي بَيْنَ
يَدَيْهِ وَلِتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَىٰ وَمَنْ حَوْلَهَا ۚ وَالَّذِينَ
يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَهُمْ عَلَىٰ صَلَاتِهِمْ
يُحَافِظُونَ﴾
[ الأنعام: ۹۲]
اين است كتابى مبارك كه نازل كرده‌ايم،
تصديق كننده چيزى است كه پيش از آن نازل شده است.
تا با آن مردم اُمّ القُرى و مردم اطرافش را بيم دهى.
كسانى كه به روز قيامت ايمان دارند به آن نيز ايمان دارند.
اينان مراقب نمازهاى خويشند.
کریم
در این آیه،
قرآن را کتابی خجسته و تصدیق کننده محتوای تورات و انجیل قلمداد می کند.
هدف از نزول قرآن را کریم بیم دادن به ام القری و مردم حواشی آن می داند.
ام القری به معنای مادر کشورهاست
مثلا یکی از کشورهای اسلامی به عنوان محور و رهبر دیگر کشورهای اسلامی مطرح می شود.
مؤمنین به روز قیامت،
به منشاء الهی قرآن هم ایمان آورده اند.
کریم به ضرورت نماز هم تأکید کرده است.
﴿وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ قَالَ
أُوحِيَ إِلَيَّ وَلَمْ يُوحَ إِلَيْهِ شَيْءٌ وَمَن قَالَ سَأُنزِلُ
مِثْلَ مَا أَنزَلَ اللَّهُ ۗ وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ فِي
غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَالْمَلَائِكَةُ بَاسِطُو أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُوا
أَنفُسَكُمُ ۖ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنتُمْ
تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَكُنتُمْ عَنْ آيَاتِهِ
تَسْتَكْبِرُونَ﴾
[ الأنعام: ۹۳]
كيست ستمكارتر از آن كس كه به خدا دروغ بست يا گفت كه به من وحى شده و حال آنكه به او هيچ چيز وحى نشده بود و آن كس كه گفت:
من نيز همانند آياتى كه خدا نازل كرده است، نازل خواهم كرد؟
اگر ببينى آنگاه كه اين ستمكاران در سكرات مرگ گرفتارند و ملائكه بر آنها دست گشوده‌اند كه: جان خويش بيرون كنيد، امروز شما را به عذابى خواركننده عذاب مى‌كنند، و اين به كيفر آن است كه درباره خدا به ناحق سخن مى‌گفتيد و از آيات او سرپيچى مى‌كرديد.
کریم
در این آیه، بر آن است که قرآن فقط به پیامبر اسلام نازل شده است و نه به هر مدعی.
هر کس ادعای نزول قرآن و وحی بکند، مورد تعذیب ملک الموت قرار خواهد گرفت
و
ستمگر محسوب می شود.
ظلم و ستم در قاموس کریم
مبتنی بر دیالک تیک داد و بیداد است:
هر کس به ازای برخورداری از نعمات الهی (ستد)، داد درخوری به خدا ندهد،
مثلا به فرامین الهی تمکین نکند، به عوض داد، بیداد می دهد،
یعنی بیدادگر (ستمگر، ظالم) محسوب می شود.
به همین دلیل (و با این تعریف و برداشت) هم کفار و مشرکان
در قران جزو ستمگران محسوب می شوند.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر