هگلیانیسم (۳)

 

پروفسور دکتر مانفرد بور

برگردان

 شین میم شین

 بخش دوم

ادامه

  

۱۵

ماقبل مارس

به

برهه زمانی

از

کنگره وین

(۱۸۱۵)

و

 یا

انقلاب ژوئیه فرانسه

 (۱۸۳۰)

و

انقلاب مارس

 (۱۸۴۸ ـ ۱۸۴۹)

 اطلاق می شود

که

با

جریانات انقلابی در آلمان

همراه بوده است.   

ماقبل مارس

تاریخ هنر، ادبیات و فرهنگ خاص خود

را

دارد.

در

 تاریخ سیاست

از

رستاوراسیون

(برگشت به مناسبات ماقبل)

سخن می رود.

·      استفاده از عناوین «هگلیانیست های چپ» و یا «هگلیانیست های راست» فقط در دوره تاریخی موسوم به «ماقبل مارس آلمان» می تواند درست باشد.

·      ولی در بیان پیوندهای فلسفی ـ تاریخی هرگز نمی توان از آن استفاده کرد.

۱۶

·      تاریخ فلسفه نگاری بورژوائی  معاصر با علاقه مندی خاصی از عناوین «هگلیانیست های چپ» و «هگلیانیست های راست» به جای «هگلیانیست های جوان» و یا «هگلیانیست های پیر» استفاده می کند تا از سوئی دلایل سیاسی چالش های موجود در مکتب هگل را از دیده ها پنهان سازد و از سوی دیگر بر خلاف جریان واقعی توسعه فلسفه، افراد مختلفی از قبیل روگه، اشتراوس، باوئر ها، کیرکیگارد و بعد مارکس و انگلس را در این محفل جا بدهد.

۱۷

ویلهلم ر. بایر

(۱۹۰۲ ـ ۱۹۹۰)

حقوقفیلسوف

حقوقدان  آلمانی

·      به قول ویلهلم بایر، این مبتذل و سطحی سازی امکان آن را پدید می آورد که مارکس و انگلس به مثابه فصلی از خط فکری ما بعد هگلی قلمداد شوند و چه بسا حتی مارکس به مثابه حریف کیرکگارد در دوره مابعد هگل جا زده شود و بعد به اونتولوژی نوین و اگزیستانسیالیسم وصل شود.

·      (ویلهلم بایر، تصاویر هگلی، ۱۹۶۴)

۱۸

·      تقسیم بندی دقیق مکتب هگل به پیر و جوان و چپ و راست در مورد تک تک فلاسفه مربوطه فقط با محدودیت هائی امکان پذیر است.

۱۹

·      اشتراوس، میشله و بعدها روزنکرانتس از «وسطی» و «مرکزی» هم سخن گفته اند.

۲۰

·      کسانی که ضمن حفظ سیستم و متد هگل از استقلال سطحی دم می زدند، مکتبی سطحی در میانه هگلیانیست های جوان و پیر پدید می آورند.

۲۱

·      در هر حال، رابطه میان همه کسانی که نام هگل را به دوش می کشند و همه گروهبندی های ایدئولوژیکی که هگل را مبدأ قرار می دهند، سیال است.

·      آن سان که فلاسفه منفرد، اغلب همه مراحل هگلیانیسم را طی می کنند.

ادامه دارد.