۱۳۹۹ فروردین ۲, شنبه

خود آموز خود اندیشی (۲۲۰)

 
 
شین میم شین

نه 
اندیشه مادرزاد وجود دارد
و
نه
 اندیشیدن مادرزادی.
اندیشیدن
را
باید مثل هرعلم،
در روندی دشوار فراگرفت.

شیخ سعدی
(۱۱۸۴ ـ ۱۲۸۳ و یا ۱۲۹۱)
(دکتر حسین رزمجو: بوستان سعدی، ص ۲۶)

حکایت ششم
 (دکتر حسین رزمجو، «بوستان سعدی»، ص ۲۸)

۱  
کرم کن که فردا که دیوان نهند
منازل به مقدار احسان دهند.

معنی تحت اللفظی:
از فقرا دستگیری کن.
برای اینکه در روز قیامت
متناسب با میزان احسان
پاداش داده می شود.

سعدی
در
این بیت شعر،
دیالک تیک داد و ستد
را
نیز
در
 آیینه آسمان
منعکس می کند
و
انعکاس آسمانی ـ انتزاعی آن
را
دیالک تیک احسان و اجر (منازل) می نامد:
در روز دیوان و حساب و کتاب، هرکس به اندازه احسانش (داد) منزلت (ستد) دریافت خواهد کرد.

سلطان روم
شکوه سر داده که جز قلعه ای در شهر برایش نمانده
و
«اهل علوم» حواس پرت
 او
را
به
کرم
 دعوت می کند
و
 ضمنا ادعا می کند که روز محشر به مقدار احسان برای انسانها منازل اعطا می کنند.

این منطق چپ اندر قیچی سعدی است.

اگر
 اراده انسانها در زمینه کرامت و خست
بنا بر خواست و اراده مستقیم الهی است،
پس چرا باید در روز محشر به مقدار احسان منازل داده شود؟

اگر هر کاری بنا بر مشیت الهی صورت می گیرد و انسانها عروسک کوکی اند و اراده خدا را اجرا می کنند،
چرا باید برای عروسک کوکی پاداش و عذاب مقرر شود؟

فقرا،
 که
 بر طبق این بیت شعر سعدی،
توان احسان نداشته اند،
نه
 در
دنیا
سعادتی نصیب شان خواهد شد
و
 نه
در
عقبی.

خدای اسلام
تاجر تمامعیار
است
و
نه
فرزانه ای خردگرا.

اهل داد و ستد است
و
نه
اهل بشردوستی.

پایان
ادامه دارد.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر