در کوچه های فقر چه بانگی برآورد؟

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374) (اصفهان ـ وین)

شاعر

·       وقتی که چتر ترس گشوده است، روی شهر

·       و دلهره است، آنکه به در می زند مدام،

·       ـ نازکتراشخورده ترین طبع آدمی،

·       شاعر ـ

·       آئینه ی وجود چه تصویر افکند؟

·       از خیل زندگان،

·       وقتی گرسنگی است که فریاد می کشد:

·       «مادر، من نان می خواهم»،

·       شاعر

·       ـ گرسنه روحترین گرسنگان ـ

·       در کوچه های فقر چه بانگی برآورد؟

·       وقتی که بوسه، مزه ی باروت می دهد

·       و جنگ، جنگ، جنگ

·       سیراب می کند مزارع بی ماهتاب را

·       از جویبار خون،

·       شاعر که جنگجوی ترین فرد آدمی است،

·       چه جنگی به پا کند؟

·       وقتی که دست خسته ی آزادی

·       روز نجات را

·       خط می کشد هماره به دیوار حبس خویش

·       شاعر

·       ـ آزادترخلایق ـ

·       باید چه حک کند

·       بر گرده زمان؟

·       ای دوست داشتن،

·       پنهان ترین بهار،

·       آتش بکش، زبانه بکش، گل کن عاقبت!

·       باشد به بوی تو،

·       بار دگر صبورترین مرغ این جهان

·       آواز برکند.

پایان