رباعیات سیاوش کسرائی (8)

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374) (اصفهان ـ وین)

 

·       از دامنه ی افق، سیاهی می رست

·       بر راه دراز باد، منزل می جست

·        می خفت صداهای پراکنده ی دشت

·       در برکه، پرنده ای سر و تن می شست

*****

·       باد است و پراکنده به هر سو، پر من

·        در جنگل خاموش خزانپرور من

·       پر بار تر از غمم، ببین باغم را

·       ای سرکش، ای امید ناباور من

*****

·       از کوی وفا به سنگ، دورم گردند

·        در خانه ی غم، زنده به گورم کردند

·       بگشایم اگر سینه به پیش تو شبی

·       بینی که چه با دل صبورم کردند.

ادامه دارد