۱۳۹۴ شهریور ۲۰, جمعه

بر جاده های جهان


سياوش كسرايي

·        امروز، عاقبت 
·        همسایگان ساده دل ما 
·        ـ این خیل فارغ از همه غوغای باب روز ـ
·        رفتند، ناگزیر 
·        از شهر کودکی و جوانی و کار شان 
·        شهر تبار شان، 
·        کندند از آنچه بود، همه یادگار شان 

·        رفتند 
·        با باری از شکسته دلی ها 
·        با یک، دو صندلی
·        با رختخواب و تکه ی فرشی و بقچه ها 
·        با خرت و پرت های فراوان
·        با گریه ی نهفته ی بعضی
·        و اشک بچه ها

·        یکسر، تمام روز
·        غوغای چرخ گاری و آوای الوداع 
·        دارد طنین تلخ 
·        در ذهن من، هنوز

امشب سرای خالی همسایگان ما ست 
·        تاریک، همچو گور

·        جام سیاه پنجره ها شان 
·        چون چشم های غم 
·        در ما نشاط روشنی روز رفته را 
·        خاموش می کند 
·        اما چه زود، شهر گرفتار 
·        پروردگان دامن خود را 
·        بی هیچ درد و داغ، فراموش می کند!

·        یک عمر، ساختن 
آنگه به جا نهادن و رفتن به هیچ و پوچ؟
·        آخر چه می رود 
·        بر این جهان که در همه ی جاده های آن 
·        هنگامه های بی سر و سامانی است و کوچ؟

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری
پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر