بانگ صحرا

محمد زهری

بانگ صحرا

(تهران - شهریور 1339)   

با سپاس از

مسعود

·        بانگی ز دوردست کویری بلند شد:

·        «ای سایبان ابـر،

·        ایـن مار ـ راه، تشنه ی باران ندیده ‌ای است

·        ایـن خار ـ بوته، ریشه ی خشکی کـشیده ‌ای اسـت‌

·        صحرا، سراب مرده ی خالی اسـت

·        عـریان و زخم خورده و بی زاد و برگ زیست

·        مانده است زیر چکمه ی خونین آفتاب.

·        ای سایبان ابـر،

·        مـا را در این شکنجه مکش، دریاب‌.

·        ترگونه‌ سـاز گـونه ی مـا را ز آب خویش.»

·        ابر عـبوس و تـلخ و سیه، با شتاب خویش

·        خـاموش بـود و از سر صحرا گذشت زود 

·        اما هنوز، در طبق گوش‌ آسمان‌

·        بانگی بلند بود:

·        «ای سایبان ابر،

·        تـرگونه سـاز گونه ی ما را ز آب خویش.»

ادامه دارد.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری