بر جاده های جهان

سياوش كسرايي

·        امروز، عاقبت 

·        همسایگان ساده دل ما 

·        ـ این خیل فارغ از همه غوغای باب روز ـ

·        رفتند، ناگزیر 

·        از شهر کودکی و جوانی و کار شان 

·        شهر تبار شان، 

·        کندند از آنچه بود، همه یادگار شان 

·        رفتند 

·        با باری از شکسته دلی ها 

·        با یک، دو صندلی

·        با رختخواب و تکه ی فرشی و بقچه ها 

·        با خرت و پرت های فراوان

·        با گریه ی نهفته ی بعضی

·        و اشک بچه ها

·        یکسر، تمام روز

·        غوغای چرخ گاری و آوای الوداع 

·        دارد طنین تلخ 

·        در ذهن من، هنوز

امشب سرای خالی همسایگان ما ست 

·        تاریک، همچو گور

·        جام سیاه پنجره ها شان 

·        چون چشم های غم 

·        در ما نشاط روشنی روز رفته را 

·        خاموش می کند 

·        اما چه زود، شهر گرفتار 

·        پروردگان دامن خود را 

·        بی هیچ درد و داغ، فراموش می کند!

·        یک عمر، ساختن 
آنگه به جا نهادن و رفتن به هیچ و پوچ؟

·        آخر چه می رود 

·        بر این جهان که در همه ی جاده های آن 

·        هنگامه های بی سر و سامانی است و کوچ؟

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان