بازگشت

فروغ فرخزاد

(1313 ـ 1345)

(1934 ـ 1966)

عصیان 

(۱۳۳۶)

·        عاقبت خط جاده پایان یافت

·        من رسیدم ز ره، غبار آلود

·        نگهم پیشتر ز من می تاخت

·        بر لبانم سلام گرمی بود

·        شهر، جوشان درون کوره ظهر

·        کوچه می سوخت در تب خورشید

·        پای من روی سنگفرش خموش

·        پیش می رفت و سخت می لرزید

·        خانه ها رنگ دیگری بودند

·        گرد آلوده، تیره و دلگیر

·        چهره ها در میان چادرها

·        همچو ارواح پای در زنجیر

·        جوی خشکیده همچو چشمی کور

·        خالی از آب و از نشانه ی او

·        مردی آوازه خواان ز راه گذشت

·        گوش من پر شد از ترانه ی او

·        گنبدی آشنای مسجد پیر

·        کاسه های شکسته را می ماند

·        مؤمنی بر فراز گلدسته

·        با نوایی حزین، اذان می خواند

·        می دویدند از پی سگ ها

·        کودکان، پا برهنه، سنگ به دست

·        زنی از پشت معجری خندید

·        باد، ناگه دریچه ای را بست

·        از دهان سیاه هشتی ها

·        بوی نمناک گور می آمد

·        مرد کوری عصا زنان می رفت

·        آشنایی ز دور می آمد

·        دری آنجا گشوده گشت، خموش

·        دست هایی مرا به خود خواندند

·        اشکی از ابر چشم ها بارید

·        دست هایی مرا زخود راندند

·        روی دیوار، باز پیچک پیر

·        موج می زد چو چشمه ای لرزان

·        بر تن برگ های انبوهش

·        سبزی پیری و غبار زمان

·        نگهم جستجو کنان پرسید:

·        «در کدامین مکان، نشانه ی او ست؟»   

·        لیک دیدم اتاق کوچک من

·        خالی از بانگ کودکانه ی او ست

·        از دل خاک سرد آئینه  

·        ناگهان پیکرش چو گل رویید

·        موج زد دیدگان مخملی اش

·        آه، در وهم هم مرا می دید

·        تکیه دادم به سینه ی دیوار

·        گفتم آهسته:

·        « این تویی کامی؟»  

·        لیک دیدم کز آن گذشته ی تلخ

·        هیچ، باقی نمانده جز نامی

·        عاقبت خط جاده پایان یافت

·        من رسیدم ز ره، غبار آلود

·        تشنه بر چشمه ره نبرد و دریغ

·        شهر من، گور آرزویم بود   

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری