۱۳۹۵ فروردین ۱۶, دوشنبه

شعری از یوسف صدیق (گیلراد) (59)


قرن بیست و یکم
(۱۷ آذر ۱۳۸۹/ ۸ دسامبر ۲۰۱۰)  
( سه سروده‌ی کوتاه در هفته‌ های پایانی اولین دهه‌ی قرن )
سرچشمه:
اخبار روز  

(۱)

·        و همچنان
·        چشمان خیس شعر
·        و انحراف زمان
·        از سمت زندگی‌
·        و شاخه ‌ی زیتون
·        از مسیر با‌د.

·        . . . .

·        پیراهن سپیدت را بپوش.
·        از مرز این د‌هه می ‌‌گذریم.

(۲)



·        نمی خواهم
·        به خواب و
·        به بیداری،
·        نبض آ‌تش را بگیرم و
·        دائم
·        روی سنگ دود گرفته ‌ی گورم
·        بنویسم:
·        «کشتیم و
·        کشته شدیم.»
      
·        می ‌خواهم
·        در ستایش شادی‌ ها بپاخیزم.

·        اقیانوسی را
·        در برکه ‌ای بستایم و
·        جنگلی را در برگی.

·        . . . .

·        هان، گًل شیپوری!
·        خدا و
·        خدایان را بگو:
·        «کمی‌هم آ‌تش بس.»

(۳)


 ·        از این همه سیب،
·        پیکان‌ ها
·        سیب گلویم را نشانه گرفته ‌اند!

·        می‌پرسم:
·        «چرا؟»    

·        صدایی
·        همچون رعد
·        در خواب ‌هایم می ‌‌ریزد:
·        « بگریز انسان، بگریز!»


پایان
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر