شعری از مجید نفیسی (59)

پوتین بزرگ

برای هادی

(۱۶ نوامبر ۱۹٨۷)   

سرچشمه:

اخبار امروز 

  

·        بر بلندی ها شهر را می بینم

·        جایی که راه به پایان می رسد.

·        من تا کوبیدن دروازه ی آن

·        پوتین هایم را در نخواهم آورد.

·        از کفش های واکس زده بیزارم.

·        رؤیای من

·        لمیدن بر صندلی های چرمی نیست

·        پیمودن راه های بزرگ است

·        گذشتن از صخره ها

·        و رسیدن به قله ها.

·        شخم زارِ خانواده

·        پای مرا سست می کند.

·        راه من، شاهراهی کوبیده است:

·        راهِ خدا و خلق

·        راهِ تکامل و انقلاب.

·        راهیان این راه هرگز نمی میرند

·        و دشمنان آن، در گور زاده می شوند.

·        از پا های برهنه گریزانم:

·        ولگردانِ کوچه های پیچ در پیچ

·        شاعرانِ شعرهایِ دمِ غروب

·        شکاکانِ شب های بی خوابی.

·        ای راه نشینانِ بُزرو های گمراهی،

·        بس کنید این شاخ زدن ها را

·        بگذارید گله به راه آید.

·        من هیچم، راه همه چیز است

·        من هیچم، کاروان همه چیز است

·        من هیچم، راهبر همه چیز است.

·        تویی که پای مرا می بندی

·        منم که بندِ تو را می بندم

·        خاکِ راهِ تو ام

·        ای پوتینِ بزرگِ قدرت!

 
پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری