شعری از یوسف صدیق (گیلراد) (69)

خنده‌ های اتمی

(چهارم فروردین ۱۳۹۰)   

سرچشمه:

اخبار روز

اشاره:

انرژی آب، انرژی بادی، انرژی خورشیدی و انرژی امواج،

از جمله انرژی ‌هایی‌هستند که
قابلیت بازگشت به طبیعت را دارند.

 به همین دلیل آنها را انرژی ‌های تجدید پذیر می‌‌نامند.

 انرژی سبز
نام دیگری است که انرژی‌ های تجدید پذیر را دربر می ‌‌گیرد.

·        زباله‌ های اتمی روی دست‌ هامان مانده‌ اند.

·        اتم‌ها سر می‌‌ خورند.

·        هسته‌ ها شکاف برمی ‌دارند.

·        بذرها کپک می ‌‌زنند.

·        فکرها دود آلودند.

·        تلنگری بلور برکه‌ های شادی را می‌‌ شکند.

·        درخت گردو نمی ‌داند گلابی بیاورد یا ریواس.

·        زنبور های عسل نشانی‌ ها را گم کرده ‌اند.

·        پروانه‌ ها رنگ‌ ها را از یاد برده ‌اند.

******

·        کتاب‌ های دبیرستانی با «انرژی سبز»  بیگانه‌ اند.

·        کسی طراوت نمی آموزد.

·         

·        هوا مزه‌ ی رادیو ‌آکتیو می ‌دهد.

·        مزه‌ ی دلشوره.

·        مزه‌ی مرگ.

·        نیروگاه‌ های هسته ‌ای کابوس‌ هاشان را در روز‌ها مان می ‌‌ریزند.

·        ما «فناوری هسته ‌ای» را با «انرژی هسته ‌ای» یک کاسه کرده ‌ایم

·        و چه بسیار مردمان، کاسه ‌ای در دست، غمگین در حوالی نکبت نشسته‌ اند.

·        و چه بسیار کودکان، پا برهنه در اشک‌ ها می ‌‌دوند.

کیک زرد

 اورانیوم اکسید

·        زمین از ما می‌‌ گریزد.

·        خسته.

·        زخم خورده.

·         ژولیده...

·        و تفاله‌ های مدفون در دلش را به صورت مان تف می ‌‌کند.

·        آب و خورشید و باد، به حماقت‌ های «تجدید پذیر» ما می ‌‌خندند!

·        ما نیز، در انحنای روزی نیامده می ‌‌خندیم.

·        اتم‌ها قلقلک مان می ‌‌دهند.

·        می ‌‌خندیم.

·        بلند می ‌‌خندیم.

·        خنده‌ های اتمی.

·        خنده‌ های اتمی.

·        خنده‌های اتمی.

·        آنقدر می‌‌ خندیم تا کف کنیم.

·        تا «کیک زرد» بالا بیاوریم

·        و زمین هر چه اورانیوم دارد، قورت بدهد، و ما را نیز.

******

·        من که دارد کم کم خنده‌ ام می‌‌گیرد.

·        راستی‌ کدامیک از ما، موش این آزمایشگاه اتمی نیست؟

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری