شعری از یوسف صدیق (گیلراد) (72)

اکتاویو پاز لوزانو

(1914 ـ 1996)

نویسنده و دیپلومات مکزیکی

برنده جایزه نوبل ادبیات (1990)    

اکتاویو پاز

مترجم:

یوسف صدیق (گیلراد)

سرچشمه:

اخبار روز

 

1

همتایان

·        در پیکر من کوهستانی را می ‌‌کاوی

·        پی‌ جوی خورشیدی، نهان در جنگل هایش.

·        در پیکر تو قایقی را می‌‌ جویم

·        رها شده در اعماق شب.

2

برادری

·        من یک مرد ام:

·        چندان نمی پایم و

·        شب پهناور است.

·        به آسمان می ‌‌نگرم.

·        ستارگان می ‌‌نویسند.

·        ندانسته، درمی یابم:

·        من نیز نوشته شده‌ ام،

·        و درست در همین لحظه

·        کسی مرا هجی می ‌‌کند.

3

آخرین سحرگاه

·        گم شده در جنگل، موهایت،

·        پاهایم را لمس می ‌‌کنند، پاهایت.

·        خوابیده، بزرگتر می ‌‌نمایی از شب،

·        رؤیایت اما در این اتاق می ‌‌گنجد.

·        ما چه اندازه ایم، که چنین کوچکیم!

·        بیرون، ماشینی می‌ گذرد

·        با سرنشینانش، ارواح .

·        رودی روان

·        هماره، به پس جاری ا‌ست.

·        فردا، آیا روز دیگری خواهد بود؟

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری