شعری از مجید نفیسی (19)

مرگ گئومات

(مارس 2011 )  

ادامه

  

·        پس از اینکه هیولای مجوس کشته شد

·        هفت آزاده ی پارسی گرد هم آمدند

·        تا سامان آینده ی کشور را روشن کنند.

اوتانه

یکی از پیشگامان برقراری حاکمیت مردم در ایران 

 

·        اوتانه گفت:

·        «مردم سالاری!

·        «مردم سالاری!  

·        فرمانروایی فردی نه درست است، نه دلپذیر.

·        به یاد آورید، خودکامگی کامبیز

·        یا خودستایی هیولای مجوس را

·        چگونه شاه سالاری می تواند درست باشد

·        وقتی که شاه در برابر هیچ کس پاسخگو نیست؟

·        خودکامگی، هر رهبری را

·        از همه ی خوبی ها تهی می کند.

·        غرور، شاه را سرمست می کند

·        و رشگ او را به خشونت می کشاند.

·        اما بدتر از همه، این است

·        که شاه، قوانین کشور را زیر پا می گذارد

·        مردان را بدون دادرسی می کشد

·        و زنان را قربانی خشونت می کند.

·        همه سالاری، پرداد ترین نظام ها ست

·        و آزاد از همه ی پلیدی های خودکامگی

پستا

اینجا یعنی حد و سرحد

·        زیرا در آن، هر رهبری پستایی دارد

·        و هیچ کلانتری بالاتر از قانون نیست.

·        بنابرین، رأی من بر این است

·        که نظام پادشاهی را براندازیم

·        و به جایش مردم سالاری را بگذاریم.»

·        آنگاه باگابوخشا سخن گفت

·        و از خبره سالاری ستایش کرد:

·        «هیچ چیز بدتر از اوباش سالاری نیست

·        و بهتر آن که از مادر زاده نشوی

·        اگر بیم آن می رود که به جای بیداد شاه

·        باید خود را به بیداد اوباش بسپاری.

·        خودکامه به آنچه می کند، آگاه است

·        اما توده از دانش بی بهره است

·        و فرق خوب را از بد نمی داند.

·        اوباش سالاری به رودی می ماند

·        که آب آن در زمستان بالا می آید

·        و شتابان بر همه چیز می تازد

·        و ذهن هر کس را آشفته می کند.

·        بگذار دشمنان پارس، مردم سالار باشند

·        اما پارسیان باید خبرگانی شایسته

·        چون ما هفت تنان را برگزینند.

·        و حکومت را به دست آنها بسپارند،

·        و از آنجا که قدرت به بهترین ها داده می شود

·        بهترین سیاست نیز بر دولت چیره خواهد شد.»

·        آنگاه داریوش پیش آمد و گفت:

·        «آنچه باگابوخشا در نقد مردم سالاری گفت درست است

·        اما ستایشش از خبره سالاری بخردانه نیست.

·        اگر هر سه شکل نظام سیاسی را

·        نه در نمونه های بد آن

·        که در بهترین حالت آن در نظر بگیریم

·        من بر این باورم که شاه سالاری

·        از دو نظام دیگر بهتر است.

·        چه نظامی می تواند بهتر باشد

·        از فرمانروایی بهترین کس در کشور

·        که بر دل های مردم فرمان می راند؟

·        او می تواند به تنهایی

·        به مجازات بدکاران بپردازد

·        و آن را در پرده نگاه دارد.

·        اما در خبره سالاری

·        همه چیز از پرده برون می افتد

·        خبرگان به رقابت می پردازند

·        و جدال و خونریزی بر کشور چیره می شود.

·        اما در مردم سالاری

·        هر لغزشی از جانب رهبری

·        به همبستگی میان بدکاران می انجامد

·        که آن را بهانه قرار می دهند

·        تا در کشور آشوب به پا کنند.

·        آنگاه زندگی چنان دشوار می شود

·        که مردم خواب قهرمانی را می بینند

·        که از میان آنها برمی خیزد

·        تا بدکاران را سر جای شان بنشاند

·        و آسایش را به کشور برگرداند.

·        اینک ستایش همگان از قهرمان ملت!

·        آنک نشاندن او بر تخت سلطنت!

·        از شما پرسشی دارم

·        این آزادی را چه کسی به ما هفت تنان داد

·        که اکنون از آن بهره می بریم:

·        رئیس جمهور، والی خبرگان یا پادشاه؟

·        از آنجا که یک پادشاه آزادی را به ما ارزانی داشته

·        رأی من بر آن است که رهبری را به یک پادشاه بسپاریم.

·        اگر مصلحت کشور چنین نبود

·        پدران ما هرگز شاه سالاری را برنمی گزیدند.»

·        چهار تن پارسی دیگر که سخن نگفته بودند

·        همگی جانب داریوش را گرفتند

·        و بدین ترتیب شاه سالاری

·        شکل آینده ی حکومت شد.

·        آنگاه اوتانه برخاست و گفت:

·        «من دوست دارم، نه فرمان برانم، نه فرمان ببرم

·        و خود را نامزد سلطنت نمی کنم

·        با این شرط که پادشاه آینده

·        نه بر من فرمان براند، نه بر تخمه ی من.»

·        شش پارسی دیگر این شرط را پذیرفتند

·        و برای گزینش شاهی از میان خود

·        بر آن شدند که فردای آن روز

·        هر شش تن، سوار بر اسب به دامنه ی شهر بیایند

·        و اسب هر کس که زودتر شیهه کشید

·        او را پادشاه آینده ی پارس کنند.

·        اما داریوش مهتری داشت باهوش

·        که چون داستان را شنید به او گفت:

·        «اگر دولت تو به شیهه ی یک اسب است

·        دل قوی دار که شاه، تو خواهی شد.»

·        پس او شب هنگام مادیانی را

·        همراه با نریان داریوش به میعادگاه آورد

·        و گذاشت تا در آن جا درآمیزند.

·        بامدادان وقتی که شش پارسیِ اسب سوار

·        در کنار یکدیگر به میعادگاه آمدند

·        اسب داریوش به هوای مادیان شیهه ای بلند کشید.

·        شگفتا که آسمان بی ابر ناگهان بارانی شد

·        و خدایان با ترکش تندری این پیروزی را

·        به داریوش، شاه شاهان شادباش گفتند.

·        پنج اسب سوار دیگر یک جا از اسب پیاده شدند

·        و همزمان به شاه نوین کرنش کردند.

·        داریوش پس از آن، چهار زن دیگر گرفت:

·        آتوسا و آرتیستونه، دختران کوروش

·        همراه با دختران هیولا و اوتانه.

·         پس از این که داریوش شورش ها را فرو نشاند

·        و پایه های سلطنت خود را استوار کرد

·        در کوهستان بر صخره ای نقشی کشید

·        از اسب سواری با دست نوشته ای زیر آن:

·        «داریوش پسر گشتاسب با یاری اسب و مهترش

·        پادشاهی پارس را از آن خود کرد.»

«تاریخ هرودوت»،

کتاب سوم.

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری