در جستجوی خویشتن
این گونه دوست دارم، دنبال دوست گشتن
نه هیچ جایگاهی،
نه هیچ جای پایی
من لحظهلحظه خود را گم کردهام در این راه
آیینهام کجایی؟
آیینهام کجایی؟
شعرم
همیشه
در خود حرفی نگفته دارد
زیرا که تا همیشه
تو در نگفتههایی
دیوانگیست آری
اما چه میتوان خواست
جز ماجراپسندی وقتی تو ماجرایی
پایان
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر