ای وای مادرم
سید
محمد حسین بهجت تبریزی
(۱۲۸۵
- ۱۳۶۷)
تحلیلی از
شین میم شین
آهسته
ـ باز ـ
از بغل
پله ها گذشت
در فكر
آش و سبزي بيمار خويش بود
اما
گرفته دور و برش هاله اي سياه
او مرده
است و باز پرستار حال ما ست
در زندگي
ما
ـ همه جا
ـ
وول مي خورد
هر كنج
خانه، صحنه اي از داستان او ست
در ختم
خويش هم به سر و كار خويش بود
بيچاره
مادرم
هر روز
مي گذشت از اين زير پله ها
ـ آهسته ـ
تا به هم
نزند خواب ناز من
امروز هم
گذشت
در، باز
و بسته شد
با پشت
خم از اين بغل كوچه مي رود
چادر
نماز فلفلي انداخته به سر
كفش چروك
خورده و جوراب وصله دار
او فكر
بچه ها ست
ـ هر جا
شده ـ
هويج هم
امروز مي خرد
بيچاره
پيرزن، همه برف است كوچه ها
او از
ميان كلفت و نوكر ز شهر خويش
آمد به
جستجوي من و سرنوشت من
آمد چهار
طفل دگر هم بزرگ كرد
آمد كه
پيت نفت گرفته به زير بال
هر شب
درآيد از
در يك خانه ی فقير
روشن كند
چراغ يكی عشق نيمه جان
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر