اعصابی از الماس (۳)

یدالله سلطان پور

·      در سرزمین عه هورا و عاشورا نیز شعر بلندی از علی رضا آذر تحت عنوان «تومور» (غده سرطانی) منتشر شده که بر عامیت و تمام ارضیت (گلوبالیته) این بحران روحی و روانی دلالت دارد.

·      یعنی زنان و دختران و پسران ایرانی هم راه رهایی نهایی را در پرش از پلی و یا پنجره ای می دانند:

زندگی یک چمدان است که می آوری اش

بار و بندیل سبک می کنی و می بری اش

خود کشی، مرگ قشنگی  که بدان دل بستم

دستکم هر دو سه شب، سیر به فکرش هستم

گاه و بیگاه پر از پنجره های خطرم

به سرم می زند، این مرتبه حتما بپرم.

گاه و بیگاه، شقیقه است و تفنگی که منم

قرص ماهی که تو باشی و پلنگی که منم

چمدان دست تو و ترس به چشمان من است

این غم انگیزترین حالت غمگین شدن است.

۱

زندگی یک چمدان است که می آوری اش

بار و بندیل سبک می کنی و می بری اش

·      شاعر در این بیت شعر، زندگی را به چمدانی تشبیه می کند.

·      مفهوم چمدان یکی از اشکال بسط و تعمیم مقوله فلسفی فرم است.

·      فرم ـ خواه و ناخواه ـ حاوی محتوائی است.

·      به همین دلیل چمدان شاعر کمسواد هم حاوی «بار و بندیل» کذائی است.

۲

·      زندگی از دید شاعر این شعر، در هر صورت، ظرفی توخالی است.

·      فرمی بی محتوا ست.

·      روند و روالی بی معنا ست.

۳

خود کشی، مرگ قشنگی  که بدان دل بستم

دستکم هر دو سه شب، سیر به فکرش هستم

·      به دلیل همین بی محتوائی و بی معنائی زندگی است که خود کشی به درجه مرگی قشنگ ارتقا می یابد.

·      مرگ قشنگی که شاعر بدان دل بسته است و دستکم دو و یا سه بار در هفته بدان می اندیشد.

·      ایران اسیر در چنگ عنکبوت مخوف فوندامنتالیسم هم دستکمی از کره جنوبی ندارد.

·      در عرض سی سال در منجلاب فوندامنتالیسم،  پیروان سرسخت هدایت و شاملو و کامو و کافکا بسان میکروب  تکثیر یافته اند.

·      ایران هم به   تیمارستانی بدل شده است.

۴

گاه و بیگاه پر از پنجره های خطرم

به سرم می زند، این مرتبه حتما بپرم.

·      کره های تیمارستان ایران هم بسان کره ای ها از «پنجره های خطر» مملوند و طولی نمی کشد که بالاخره خطر کنند و بسان آنها  بپرند و ضمنا شق القمر کنند.

۵

گاه و بیگاه، شقیقه است و تفنگی که منم

قرص ماهی که تو باشی و پلنگی که منم

·      شاعر در این بیت شعر، خودش را به تفنگی تشبیه می کند و زندگی را به شقیقه ای.

·      ضمنا جانان خود را به قرص ماهی تشبیه می کند و خود را به پلنگی.

·      رابطه منفی شقیقه و تفنگ و یا دیوانه و زندگی را می توان به ترفندی کشف کرد، ولی کشف رابطه قرص ماه با پلنگ آسان ینست.

·      شاعر در هر صورت دشمن زندگی است و نتیجتا ستایشگر مرگ.

·      این همان نیهلیسم است که فلاسفه فاشیسم از نیچه تا کامو نمایندگی کرده اند و امروزه فوندامنتالیسم های رنگارنگ و امپریالیسم در اقصا نقاط جهان نمایندگی می کنند.

·      کم نیستند فرقه های مذهبی و بغایت خرافی که انتحارات دسته جمعی را سازمان می دهند و اجرا می کنند.

۶

چمدان دست تو و ترس به چشمان من است

این غم انگیزترین حالت غمگین شدن است.

·      درک منظور شاعر جنون گرفته از این بیت دشوار است.

·      شاید منظور او این باشد که جانان از زندگی دل برنمی کند و او مجبور است که به تنهائی دار باقی را ترک کند.

·      و ضمنا از ترک دار باقی ترس دارد.

۷

تو مادر هستی

خانواده ات را ترک مکن!

·      از این شعار بر دیواره پل عظیم سئول می توان به این نتیجه رسید که اکثریت و یا بخش اعظم قهرمانان انتحار را مادران بالفعل (زنان) و یا احتمالا ـ ضمنا ـ مادران بالقوه (دختران) تشکیل می دهند.

·      کاش خبرنگار مربوطه شعارهای دیگر را نیز منعکس می کرد تا بررسی سوسیولوژیکی بهتری از پدیده انتحار صورت گیرد.

۸

تو مادر هستی

خانواده ات را ترک مکن!

·      اگر استنباط ما درست باشد و قهرمانان انتحار عمدتا از مادران، تشکیل شده باشند، این سؤال قبل از هر چیز مطرح می شود که چرا مادران و یا زنان بالغ جامعه ای دست به انتحار می زنند؟

·      به عبارت دیگر بر سر زنان جامعه پیشرفته سرمایه داری چه بلائی نازل می شود که دستخوش بحران روحی و روانی لاینحلی می گردند و راه خروج از بحران را در  انتحار می بینند؟

ادامه دارد.