تشنه

فروغ فرخزاد

(1313 ـ 1345)

(1934 ـ 1966)

تولدی دیگر

 (1341)   

·        من گلی بودم

·        در رگ هر برگ لرزانم، خزیده عطر بس افسون

·        در شبی تاریک روییدم

·        تشنه لب، بر ساحل کارون

·        بر تنم تنها شراب شبنم خورشید می لغزید

·        یا لب سوزنده مردی که با چشمان خاموشش

·        سرزنش می کرد، دستی را که از هر شاخه سر سبز

·        غنچه نشکفته ای می چید

·        پیکرم، فریاد زیبایی

·        در سکوتم نغمه خوان، لب های تنهایی  

·        دیدگانم خیره در رؤیای شوم سرزمینی دور و رؤیایی

·        که نسیم رهگذر در گوش من می گفت:

·        «آفتابش رنگ شاد دیگری دارد»

·        عاقبت، من ـ بی خبر ـ از ساحل کارون

·        رخت بر چیدم

·        در ره خود، بس گل پژمرده را دیدم

·        چشم هاشان، چشمه خشک کویر غم

·        تشنه ی یک قطره شبنم

·        من به آنها سخت خندیدم

·        تا شبی پیدا شد از پشت مه تردید

·        تک چراغ شهر رؤیا ها

·        من در آنجا ـ گرم و خواهشبار ـ

·        از زمینی سخت روییدم

·        نیمه شب جوشید خون شعر در رگ های سرد من

·        محو شد در رنگ هر گلبرگ

·        رنگ درد من

·        منتظر بودم که بگشاید به رویم آسمان تار

·        دیدگان صبح سیمین را

·        تا بنوشم از لب خورشید نور افشان

·        شهد سوزان هزاران بوسه تبدار و شیرین را

·        لیکن، ای افسوس، من ندیدم عاقبت در آسمان شهر رؤیا ها

·        نور خورشیدی

·        زیر پایم بوته های خشک با اندوه می نالند

·        چهره ی خورشید شهر ما، دریغا سخت تاریک است

·        خوب می دانم که دیگر نیست امیدی

·        نیست امیدی

·        محو شد در جنگل انبوه تاریکی

·        چون رگ نوری، طنین آشنای من

·        قطره اشکی هم نیفشاند آسمان تار

·        از نگاه خسته ی ابری به پای من

·        من گل پژمرده ای هستم

·        چشم هایم، چشمه ی خشک کویر غم

·        تشنه یک بوسه ی خورشید

·        تشنه یک قطره ی شبنم  

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری