سرچشمه :
اخبار روز
http://www.akhbar-rooz.com
تحلیلی از شین میم شین
اسماعیل خوئی
(سی ام تیرماه ۱٣۹٣، بیدرکجای لندن)
غزّه
یک
یک
سوی ستاده موش با سِرتِقی اش
در
سوی دگر، شیرِ نرّ و نا حقی اش
خورده
است بسی از تنِ موشک را شیر
نک
جُسته بهانه تا خورَد ما بقی اش.
دو
موش
است ، در این جنگ، ستمگر، یا شیر!
یا
از دگری است، هر چه باشد، تقصیر؟
در
ضجّه ی کودکان گم است این پرسش:
ای
مرگ، کناره گیر! ای جنگ، بمیر!
سه
تا
چند پذیرای و کُنای ستم اید؟
و این
گونه دچارِ وحشت و سوگ و غم اید؟
این
کینه، اگر نیست غریزی، ز کجا ست؟
آخر
نه مگر پسر عموهای هم اید؟!
چهار
نه
بیش ز یکدیگر و نه کم باشید:
پس،
بر دلِ هم، زخم نه، مرهم باشید.
کین،
گونه ای از وُحوش تان ساخته است:
هنگام
رسیده است که آدم باشید.
پنج
ای
نامورانِ هر دو سو، ننگ بس است!
کُشتار
به نامِ دین و فرهنگ بس است!
خاکِ
دگری به سر کنید، ار بشرید:
نیرنگ
و بهانه جویی و جنگ بس است.
پایان
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر