سیری در شعری از صائب تبریزی (1)

 

دود اگر بالا نشيند كســـر شــأن شــعـله نيست

با سپاس از حسین رزاقی

تحلیلی از شین میم شین

·        مايه اصــــل و نسب در گردش دوران، زر است

·        هر كسي صاحب زر است او از همه بالاتر است

·        دود اگر بالا نشيند كســـر شــأن شــعـله نيست

·        جاي چشم، ابرو نگيرد چون كه او بالا تر است

·        ناكسي گر از كسي بالا نشيند، عيب نيست

·        روي دريا، خس نشيند قعر دريا گوهر است

·        شصت و شاهد هر دو دعوي بزرگي مي كنند

·        پس چرا انگشت كوچك، لايق انگشــــتر است

·        آهن و فولاد از يك كوه مي آيد برون

·        آن يكي شمشير گردد، ديگري نعل خر است
 

·        كــــره ی اسـب ـ از نجابت ـ از پـس مــــادر رود

·        كــــره ی خــر  ـ از خــريت ـ پيش پيش مــــادر است

·        كاكـل ـ از بالا بلندي ـ رتبــه اي پيدا نكرد

·        زلف ـ از افتادگي ـ قابل به مشك و عنبر است

·        پادشه مفلس كه شد چون مرغ بي بال و پر است

·        دائماً خون مي خورد، تيغي كه صاحب جوهر است

·        سبزه پامال است در زير درخت ميوه دار

·        دختر هر كس نجيب افتـاد، مفت شوهر است

·        صائبا، عيب خودت گو، عيب مردم را مگو

·        هر كه عيب خود بگويد، از همه بالا تر است

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

ادامه دارد.