سیری در گلستان سعدی (122)

 سعدی شیرازی 

 ( ۵۶۸ - ۶۷۱ هجری شمسی)

حکایت سیزدهم

(گلستان با ب اول، ص 33) 

تحلیلی از شین میم شین

  

·        یکی از وزراء، معزول شد و به حلقه درویشان در آمد و برکت صحبت ایشان، در وی سرایت کرد و جمعیت خاطرش دست داد.

·        ملک بار دیگر بر او دل خوش کرد و عمل فرمود.

·        قبولش نیامد و گفت:

·        معزولی به نزد خردمندان بهتر، که مشغولی.

آنان که به کنج عافیت بنشستند

دندان سگ و دهان مردم بستند

کاغذ بدریدند و قلم بشکستند

وز دست و زبان حرفگیران رستند.

·        ملک گفتا:

·        هرآینه ما را خردمندی کافی باید، تا تدبیر مملکت را بشاید.

·        گفت:

·        ای پادشاه، نشان خردمند کافی، جز آن نیست که به چنین کارها تن در ندهد.

همای بر همه مرغان، از آن شرف دارد

که استخوان خورد و جانور نیازارد.

پایان

ادامه دارد.