انسان

سیاوش کسرائی

(1305 ـ 1374)

(اصفهان ـ وین)

آوا

(1336)

·        پایان گرفت دوری و اینک من

·        با نام مهر، لب به سخن باز می کنم

·         از دوست داشتن

·        آغاز می کنم

·        انگار آسمان و زمین جفت می شوند

·        انگار می برندم تا سقف آسمان

·         انگار می کشندم بر راه کهکشان

·        در دشت های سبز فلک، چشم آفتاب

·         گردیده رهنما

·         در قصر نیلگون

·        فانوس ماهتاب افکنده شعله ها

 

·         با بال های عشق

·        پرواز می کنم

·         با من ستارگان همه پرواز می کنند

·         دستم پر از ستاره و چشمم پر از نگاه

·         آغوش می گشایم

·         دوشیزگان ابر به من ناز می کنند

·         پرواز می کنم

·         در سینه می کشم همه آبی آسمان

·         می آیدم به گوش نوای فرشتگان

·        انسان، مسیح تازه

·        انسان، امید پاک، در بارگاه مهر

·         اینک، خدای خاک

·         در سجده می شوند به هر سو ستارگان

·         

·         پر می کشم ز دامن شط شهاب ها

·         می بینم آنچه بوده به رؤیا و خواب ها

·        سرمست از نیاز ـ چو پروانه ی بهار ـ

·        سر می کشم به هر ستاره و پا می نهم بر آن

·        تا شیره ای بپرورم از جست و جوی خویش

·         تامیوه ای بیاورم از باغ اختران

·        چشم خدای بین ام

·        بیدار می شود

·         دست گره گشایم در کار می شود

·        پا می نهم به تخت

·        سر می دهم صدا

·         وا می کنم دریچه ی جام جهان نما

·         تا بنگرم به انسان در مسند خدا

·         این است عاشقان، که من امشب

·         دروازه های رو به سحر باز می کنم

·         این است عاشقان که من امروز

·         از دوست داشتن

·        آغاز می کنم

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری

پایان