بلور رؤیا

فروغ فرخزاد
(1313 ـ 1345)
(1934 ـ 1966) 
عصیان  
(۱۳۳۶)

·        ما تکیه داده ـ نرم ـ به بازوی یکدگر

·        در روح مان طراوت مهتاب عشق بود

·        سرهای مان چو شاخه ی سنگین ز بار و برگ

·        خامش بر آستانه ی محراب عشق بود

·        من همچو موج ابر سپیدی کنار تو

·        بر گیسویم نشسته گل مریم سپید

·        هر لحظه می چکید ز مژگان نازکم

·        بر برگ دست های تو آن شبنم سپید

·        گویی فرشتگان خدا در کنار ما

·        با دست های کوچک شان چنگ می زدند

·        درعطر عود و ناله ی اسپند و ابر دود

·        محراب را ز پاکی خود رنگ می زدند

·        پیشانی بلند تو در نور شمع ها

·        آرام و رام بود چو دریای روشنی

·        با ساق های نقره نشانش نشسته بود

·        در زیر پلک های تو رؤیای روشنی

·        من تشنه ی صدای تو بودم که می سرود

·        در گوشم آن کلام خوش دلنواز را

·        چون کودکان که رفته ز خود گوش می کنند

·        افسانه های کهنه ی لبریز راز را

·        آنگه در آسمان نگاهت گشوده گشت

·        بال بلور قوس قزح های رنگ رنگ

·        در سینه، قلب روشن محراب می تپید

·        من شعله ور در آتش آن لحظه ی درنگ

·        گفتم ـ خموش ـ  «آری»  و همچون نسیم صبح

·        لرزان و بی قرار وزیدم به سوی تو

·        اما تو هیچ بودی و دیدم، هنوز هم

·        در سینه هیچ نیست به جز آرزوی تو

پایان
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری