سیری در شعری از کمال خجندی (1)

کمال‌الدین مسعود خُجندی 

(قرن هشتم هجری)

از عرفا و شعرای فارسی زبان

برخاسته از خجند ماوراء النهر 

(سرزمینی   میان دو رود جیحون و سیحون و یا آمو دریا و سیر دریا)

ساکن تبریز  

 سرچشمه:

صفحه فیسبوک امیر علی زاده     

تحلیلی از شین میم شین

·        گفت یار:

·        «از غیر ما پوشان نظر!»

·        گفتم:

·        «به چشم»  

·        «وانگهی دزدیده در ما می نگر!»

·        گفتم:

·        «به چشم»  

·        گفت:

·        «اگر گردی ـ شبی ـ از روی چون ماهم جدا،

·        تا سحرگاهان ستاره می شمر!»

·        گفتم:

·        «به چشم»  

·        گفت:

·        «اگر بر آستانم آب خواهی زد ز اشک

·        هم به مژگانت بروب آن خاک در!»

·        گفتم:

·        «به چشم»  

·        گفت:

·        «اگر سر در بیابان غمم خواهی نهاد،

·        تشنگان را مژده ای از ما ببر!»

·        گفتم:

·        «به چشم»  

·        گفت:

·        «اگر داری هوای دره ی وصل ای"کمال"

·        قعر این دریا بپیما سر به سر!»

·        گفتم:

·        «به چشم»  

پایان

امیر علی زاده

حجاب یزدی

گفت:

«از دل کن روان صد چشمه ی خون در کنار،

 تا مرا چون سرو، بنشانی به بر!»

گفتم:

«به چشم»  

میم

·        بهتر است که این شعر تحلیل شود.

·        خردستیزی عرفان، چه بسا رهاوردی به نام وابستگی (خودمختاری ستیزی) به همراه می آورد.

ادامه دارد.