نئواسکولاستیک (۱)

 پروفسور دکتر هاینتس پپرله

برگردان

 شین میم شین

   

۱

·      نئواسکولاستیک عنوانی است برای آموزه های تئولوژیکی ـ فلسفی که در کلیسای کاتولیکی با ارجاع به اسکولاستیک قرون وسطائی از اواسط قرن نوزدهم تا عصر حاضر توسعه داده شده اند.

۲

·      نئواسکولاستیک جریان کنسرواتیویستی (ضد انقلابی گرایی) و ارتجاعی سرسختی در فلسفه کاتولیکی نوین است.

۳

·      نئواسکولاستیک با ارتجاعی شدن عمومی بورژوازی پیوند تنگاتنگ دارد و قبل از همه، در رابطه با زوال ایدئولوژی بورژوائی در نتیجه گذار سرمایه داری به مرحله امپریالیستی اش توسعه یافته است.

۴

·      از همان لحظه تاریخی که «بورژوازی در وحشت از پرولتاریای رشد یابنده و نیرومند شونده، به حمایت از هر انچه که پوسیده و قرون وسطائی بود، برخاست»، «آنگاه که بورژوازی در حال سقوط، برای حفظ بردگی کار مزدوری متزلزل، با کلیه نیروهای ارتجاعی متحد شد»، ایدئولوگ های  کلیسای کاتولیکی به اسکولاستیک قرون وسطی روی آوردند.

·      (ولادیمیر لنین، «مجموعه آثار»، جلد ۱۹، ص ۸۲)

۵

·      جنبش ایدئولوژیکی ئی که در این رابطه در کلیسای کاتولیکی تشیل شد، نئواسکولاستیک نامیده می شود.

۶

·      سودای اصلی گروهبندی های مختلف نئواسکولاستیک، همان سودای اسکولاستیک قرون وسطی است:

الف

·      اثبات فلسفی، یعنی عقلی دگم های کلیسا

ب

·      آشتی دادن عقیده با دانش، مذهب با علم

پ

·      مبارزه علیه ایده های فلسفی مترقی، به ویژه  علیه ماتریالیسم و آته ئیسم علمی.

ادامه دارد.