ویرایش
و تحلیل از
فریدون
ابراهیمی
سوره بقره
آیه (١١٣)
وَقَالَتِ
الْيَهُودُ
لَيْسَتِ النَّصَارَىٰ عَلَىٰ شَيْءٍ وَقَالَتِ النَّصَارَىٰ
لَيْسَتِ
الْيَهُودُ عَلَىٰ شَيْءٍ وَهُمْ يَتْلُونَ الْكِتَابَ ۗ
كَذَٰلِكَ قَالَ
الَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ مِثْلَ قَوْلِهِمْ ۚ
فَاللَّهُ
يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيمَا كَانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ
يهوديان
گفتند:
«مسيحيان
هيچ موقعيتى (نزد خدا) ندارند»
و مسيحيان نيز گفتند:
«يهوديان
هيچ موقعيتى ندارند (و بر باطلند)»
در حالى كه هر دو دسته، كتاب آسمانى را مى خوانند
(و
بايد از اين گونه تعصب ها بركنار باشند)
افراد
نادان (ديگر، همچون مشركان) نيز سخنى
همانند سخن آنها داشتند!
خداوند،
روز قيامت، در باره آنچه در آن اختلاف داشتند، داورى مىكند.
·
محتوای این آیه از قرار زیر است:
1
·
یهودی ها منکر ارجمندی مسیحی ها در
پیشگاه خدا هستند و مسیحیان هم منکر ارجمندی یهودی ها.
·
نادانان هم به همین سان.
2
·
نتیجه ای که از این آیه می توان
گرفت، اولا این است که مسیحیان و یهودیان نادانند و مسلمانان علامه دهرند.
3
خداوند،
روز قيامت، در باره آنچه در آن اختلاف داشتند، داورى مى كند.
·
نتیجه دوم این است که در این دنیا
نمی توان راجع به حقیقت و بطلان دعاوی این و آن، قضاوت کرد.
·
فقط خدا قادر به داوری است.
·
آنهم نه در این دنیا، بلکه در
واویلای صحرای محشر.
4
سوره بقره
آیه (١١٤)
وَمَنْ
أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَىٰ
فِي خَرَابِهَا ۚ أُولَٰئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَنْ
يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ ۚ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ
وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ
كيست
ستمكارتر از آن كس كه از بردن نام خدا در مساجد او جلوگيرى كرد
و
سعى در ويرانى آنها نمود؟
شايسته نيست آنان، جز با ترس و وحشت، وارد اين
(كانونهاى عبادت) شوند.
بهره
آنها در دنيا (فقط) رسوايى است و در سراى ديگر، عذاب عظيم (الهى)
·
در این آیه از تضاد شعله ور میان
مسلمانان و مخالفین پرده برداشته می شود.
·
مخالفینی که وارد مساجد می شوند و
بساط مسلمانان را به هم می ریزند و در صدد تخریب مساجد بر می آیند.
·
خدا و یا رسول خدا می خواهد شرایطی
پدید آید که آنها از ورود به مساجد وحشت کنند.
·
ضمنا به مسلمانان قوت قلب داده می
شود:
·
خدا قول می دهد که در این دنیا
مخالفین اسلام را رسوا و در آن دنیا به عذاب عظیم گرفتار سازد.
5
سوره بقره
آیه (١١٥)
وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ
وَجْهُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ
مشرق
و مغرب، از آن خدا ست
و به هر سو رو كنيد، خدا آنجا ست.
خداوند
بى نياز و دانا ست!
·
در این آیه مالکیت خصوصی تبلیغ می
شود.
·
خدا به عنوان مالک مطلق شرق و غرب
جا زده می شود.
·
این چیزی جز انعکاس آسمانی ـ
انتزاعی مالکیت خصوصی زمینی و مالکین زمینی نیست.
·
اگر مالکین زمینی مالک برده و کنیز
و غلام و ملک و مالند، انعکاس آسمانی ـ انتزاعی آنها، یعنی خدا، مالک شرق و غرب
است.
·
اسلام با این ترفند به توجیه
مشروعیت مالکیت خصوصی مبادرت می ورزد.
·
از این آیه می توان دریافت که چه
جاذبه عظیمی مالکیت اجتماعی در جامعه اشتراکی آغازین در دل توده های مولد و زحمتکش
به جا گذاشته است.
6
و
به هر سو رو كنيد، خدا آنجا ست.
·
خدا از مالکیت خصوصی خود بر شرق و
غرب نتیجه عجیب و غریبی می گیرد:
·
چون شرق و غرب ملک خصوصی خدا ست،
بنابرین هر سو بنگری، خدا آنجا ست.
·
طرز تفکر منطقی هم به همین می
گویند.
·
در ورای این دعوی اما چه حقیقت امر
هراس انگیزی کمین کرده است؟
7
و
به هر سو رو كنيد، خدا آنجا ست.
·
در ورای این دعوی، تئوری «چشم و
گوش شاه» به عنوان عالی ترین نماینده طبقه حاکمه کمین کرده است.
·
به همان سان که شاه با حمایت چشم و
گوشش (ساواک) از اسرار خلق خبر دارد، به همان سان نیز انعکاس آسمانی ـ انتزاعی طبقه
حاکمه، یعنی خدا همه جا حضور دارد.
·
وحشت پراکنی برای حکومت به همین می
گویند.
8
خداوند
بى نياز و دانا ست!
·
خداوندی که مالک شرق و غرب است و
همه جا هست، ضمنا هم بی نیاز است و هم دانا ست.
·
بی نیازی در رابطه تنگاتنگ با مالکیت
خصوصی بر شرق و غرب است و دانائی در رابطه تنگاتنگ با همه حا بودن خدا.
·
چون خدا همه جا هست، طبیعی است که
از همه چیز باخبر باشد و دانا باشد و نه نادان.
·
این نیز انعکاس آسمانی ـ انتزاعی حضور
همه جائی شاه و شیخ و وقوف مطلق شاه و شیخ بر سری ترین اسرار خلق است.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر