۱۳۹۴ مهر ۱۳, دوشنبه

رفاه عمومی (2) (بخش آخر)

پروفسور هاینتس پپرله 
برگردان شین میم شین

  

8
 ایمانوئل کانت (1724 ـ 1804) 
برجسته ترین نماینده فلسفه کلاسیک آلمان

اثر او تحت عنوان «نقد خرد محض»

نقطه عطفی در تاریخ فلسفه و آغاز فلسفه مدرن محسوب می شود.

کانت در زمینه های زیر دورنمای فراگیر نوینی

به روی فلسفه گشوده است:

اتیک (نقد خرد عملی)

استه تیک (نقد قوه قضاوت)

فلسفه مذهب

فلسفه حقوق

فلسفه تاریخ

«پرولگومنا» (مقدمات) 

·        کانت رفاه عمومی را به معنای «سلامت دولت» تعریف می کند.
·        ولی منظور او «نه رفاه شهروندان و سعادت آنها، بلکه وضعیتی است که در آن، حداکثر انطباق میان قوانین اساسی و اصول حقوقی برقرار باشد.»
·        (کانت، «دلایل متافیزیکی اولیه آموزش حقوق»، پاراگراف 49)   

9

·        بنظر هگل نیز هدف دولت، تحقق عدالت و آزادی اخلاقی خواهد بود.
·        از این رو هگل «رفاه عمومی» را بمثابه خیری تعریف می کند که به وحدت حقوق و رفاه می انجامد:
·        «رفاه، خیری بدون حقوق نیست.
·        همانطور که حقوق، خیری بدون رفاه نیست.»
·        (هگل، «فلسفه حقوق»، پاراگراف 130)

10


·        رفاه عمومی در تعلیمات اجتماعی کاتولیکی مفهوم مرکزی ئی بشمار می رود.


الف

·        اینجا رفاه عمومی، شاخص ماهوی هر نوعی از همبود (خانواده، همبود شغلی، دولت) محسوب می شود و به معنی هدفی برای خیر است که به خاطرش انسان ها با همدیگر متحد می شوند.



ب

·        خیرمتعالی عبارت است از «بونوا کمون» که نمایندگان نئوتومیسم آن را به امر مشترک عموم و نمایندگان نئواسکولاستیک آن را به «رفاه عمومی» ترجمه می کنند.



ت

·        تفاوت زبانی در این میان، تفاوتی عینی است:


1

·        نئوتومیست ها خیر متعالی را  در وهله اول به معنی کمال اعضا می دانند.



2

·        نمایندگان دیگر تعالیم اجتماعی کاتولیکی اما ارزش خاص همبود را مورد تأکید قرار می دهند و بر آنند که تنها زمانی کمال اعضا امکان پذیر می گردد که بدرستی سازمان یافته باشند و بنا بر هدف تعیین شده، کارآئی لازم را از خود نشان دهند و لذا رفاه عمومی از قرار زیر است:

الف

·        اولا قانون اساسی درست همبود، به مثابه ارزش ابزار  (وسیله ارزشی) اجتماعی  



ب

·        ثانیا کمال هر کدام از اعضای همبود بمثابه ارزش آماج (آماج ارزشی)  اجتماعی.



ت

·        در زمینه ی ارزش آماج همبود دولتی، میان نمایندگان تعالیم اجتماعی کاتولیکی وحدت نظر وجود دارد:

·        ارزش آماج عبارت است از «تجسم (مادیت یابی) آن پیش شرایط اجتماعی که برای انسان ها امکان شکوفائی کامل ارزش های خود را فراهم می آورند و یا تسهیل می کنند»

·        (پاپ یوهانس 13، «رساله ماتر مگیسترا»، ص 65) 



پ

·        و یا «مجموعه شرایط زندگی اجتماعی که افراد، خانواده ها و گروه های اجتماعی بوسیله آنها بدون مانعی به تحقق کمال خود نایل می آیند.»

·        (کلیسا در جهان کنونی، ص 74)



ث

·        البته چند و چون مشخص این پیش شرط ها و پیش شرایط مسکوت گذاشته می شود.



ج

·        فلاسفه کاتولیک بر آنند که اینجا ما با مسائل حقوقی، اقتصادی، سیاسی، معنوی ـ اخلاقی و فنی سر و کار داریم که در طول تاریخ تغییر می یابند.



ح

·        البته پاره ای از قوانین اساسی عمومی را همواره عمده می کنند:


1

·        صلح درونی و برونی را



2

·        ثبات اجتماعی و امنیت را



3

·        وضع زندگی مادی شرافتمندانه و مطمئن برای همه طبقات مردم را



4

·        احترام به حق مالکیت خصوصی به انضمام مالکیت خصوصی بر وسایل تولید را



5

·        رضایت اجتماعی را



6

·        هارمونی (هماهنگی)  کامل و پایدار میان اعضای همبود را.

11
·        در تاریخ فلسفه اگرچه در اظهارات مربوط به رفاه عمومی، نظرات پیشرفته ای نیز مطرح می شوند و ایدئال های هومانیستی (بشردوستی) تعیین می گردند، اما همه این نظرات در یک چیز مشترکند و آن بی توجهی به تضادهای طبقاتی در جامعه است.

12
·        وجه مشترک دیگر این نظرات، عدم قبول این واقعیت است که رفاه عمومی راستین تنها در جامعه بی طبقه می تواند امکان پذیر باشد.


13

·        این عیب و نقص اما راه را برای تبدیل امر هومانیستی به ضد خود نیز هموار می کند و امکان سوء استفاده از آن را برای سرپوش نهادن بر تضادهای طبقاتی پدید می آورد.



14

·        در رابطه با نقد نظریات کاتولیکی، مراجعه کنید به نئوتومیسم (بخش تعلیمات اجتماعی کاتولیکی) در در تارنمای دایرة المعارف روشنگری . 

پایان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر