در راه

  سیاوش کسرائی
(1305 ـ 1374)
(اصفهان ـ وین) 
در راه
از مجموعه شعر با دماوند خاموش

با سپاس از
مسعود

 

·        آسمان مزرعه ی باران است
·        و نشانی از آبادی در جاده نیست.

·        روی یابوها، مردان نمد پوش خموش
·        از میان ابروهاشان ـ انبوه و سیاه ـ
·        و بخاری که ز گرد سر یابوها بر می خیزد
·        تندی گردنه را می پایند.

·        و زنان
·        کودکان را همچون گوژی اندر پس پشت
·        ـ بسته در چادرشب ـ
·        به کف خوابی سنگین و غمین می سپرند.

·        گاه آوازی از چوب بدستی همپا
·        می برد خواب از سر
·        می کند قافله را همراهی:
‌

«ای لیلی لیلی
عاشقت بیم خیلی
دررهت بوم شو و روز
ته نداری میلی.»

·        و سگ پیشاهنگ
·        پارس برمی دارد.

·        از بلندی ها بهتر پیدا ست
·        قامت در غضب افتاده ی توفان در دشت
·        پرتگاه است و در هر قدمی
·        برق بر می جهد از سم ستوران بر سنگ.

·        «شب اگر در برسد
·        ما و این بار و بنه گر به سرایی نرسیم»

·        مه تشویش ز هر دره به ره می لغزد.
·        پا فرو می رود اندر گل و بر می آید
·        و سراشیبی هول
·        با تلاش مردان در پس سر می ماند
·        اینک آرام،  روانیم به دشت.

·        دشت خالی است ـ بسان کف دست ـ
·        شیون طفلی ناخفته می پیچد با گردش باد
·       و آسمان مزرعه بارور باران است

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری
پایان