شعری از نصرت رحمانی (6)

نصرت رحمانی

(۱۳۰۸ -  ۱۳۷۹)

درنگ

·        دمي درنگ، دلم ز اين شتاب مي ‌لرزد

·        چنان حباب كه بر موج آب مي ‌لرزد

·        به انزواي من، آهسته ‌تر بيا، اي شعر

·        ز زخمه‌ هاي نسيمت رباب مي‌ لرزد

·        غزال من، چه شنيدي ز باد، اي صياد

·        درون مردمكت،  اضطراب مي ‌لرزد

·        بريز، جام لبالب ز شعر تر، ساقي

·        به پلك زنده‌ ي بيدار، خواب مي ‌لرزد

·        كدام مرد به ميدان، حريف مي ‌طلبد

·        كه زير پاي سواران ركاب مي ‌لرزد

·        كمر به چنگ تهمتن سپرد و تن برهاند

·        چه پهنه‌ اي است كه افراسياب مي ‌لرزد

·        چه فتنه خاست كه بر باد، داده است ورق

·        كه دل ز گفتن حرف حساب مي ‌لرزد

·        بهانه بشكن و بنشين،  ز شب، دمي باقي است

·        به زير خرقه، سبوي شراب مي ‌لرزد

·        چه غنچه ‌اي ست لبانت‌، چو زنبق وحشي

·        به چشمه ‌سار، نگه كن، سراب مي ‌لرزد

·        به آفتاب نگويي:

·        «چه رفت با ما دوش»

·        به كلك خسته‌ ي من شعر ناب مي ‌لرزد.

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری