میم حجری
ﺟﻬﺎﻥ، ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ ﺍما، ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻟﺤﻈﺎﺕ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺯﯾﺒﺎ، ﺑﺴﯿﺎﺭ ممسک ﺍﺳﺖ. ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺴﺎﮎ، ﺑﺰﺭﮔﺘﺮین ﻟﻄﻒ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺩﻩﺍﯼ ﻣﻄﻼ، ﻧﻮﯾﺪ ﺑﺨﺶ، ﻣﻘﺎﻭﻡ، محجوب، ﺭﯾﺸﺨﻨﺪ ﺁﻣﯿﺰ، ﻓﺮﯾﺒﻨﺪﻩ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺁﺭﯼ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺯﻥ ﺍﺳﺖ!
نیچه
هی نیچه
جامعه و یا جهان
اوبژکت است و نه سوبژکت.
جامعه و جهان
معلول و مفعول است و نه علت و فاعل.
جامعه و جهان را بشر می سازد
ضمنا با وسایلی می سازد که از نسل پیشین به میراث می برد.
جامعه و جهان محصول کار توده مولد و زحمتکش است.
انعکاس جامعه و جهان در آیینه ضمیر افراد
به طور طبقاتی مشروط می شود.
آنچه برای نیچه و شوپنهاور و هیتلر به عنوان مقلد نیچه،
زیبا ست
برای توده مولد
تهوع آور و تعفن انگیز است.
زن
نه معلول است و نه مفعول.
زن
پرولتر مضاعف است.
زن
سوبژکت است و نه اوبژکت.
وقتی به سراغ زنان می روی،
شلاق را از یاد مبر.
نیچه
زنتصویر نیچه ها و هیتلرها
زباله ـ تصویر
است.
زن
کمترین تفاوتی با نر ندارد.
چه به لحاظ مثبت و چه به لحاظ منفی.
زن با نر برابر است.
نران برای رفتن به نزد زنان
به شلاق نیازی ندارند.
به همان سان که زنان برای رفتن به نزد نران به شلاق نیازی ندارند.
البته اگر نران مثل فاشیست ها و فوندامنتالیست ها
سادیست و مازوخیست نباشد.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر