هاینریش گمکوف
برگردان
شین میم شین
فصل هفدهم
حزب طبقاتی انقلابی بر ضد آنارشیسم
۹
سؤال
اما
این است
که
چگونه آنارشیسم،
علیرغم بی معنایی نظری و عملی اش،
صد سال بعد
کماکان
مشغول خرابکاری است؟
آنارشیسم
در آن زمان
انعکاس استیصالی بود
که
اقشار خرده بورژوایی را از گسترش تولید کاپیتالیستی بزرگ در بر گرفته بود.
ار سویی
خانه خرابی اقتصادی
خرده بورژوازی
را
بر ضد دولت کاپیتالیستی برمی انگیخت
و
از سوی دیگر
خرده بورژوازی
از
سوسیالیسم
وحشت داشت.
برای اینکه خرده بورژازی در سوسیالیسم،
دورنمایی برای حفظ مالکیت خصوصی و توسعه آن
نمی دید.
در حال حاضر
هم
روندهای مشابهی در کشورهای سرمایه داری صورت می گیرند.
اگرچه امروزه،
کاپیتالیسم به لحاظ تاریخی در سراشیب سقوط است.
به همین دلیل
آموزه های خرافی آنارشیستی تغذیه گاه خود را پیدا می کنند
و
با
تروریسم
حتی
همبستر می شوند.
بدین طریق
آنارشیست ها
خود را مبارزان ضد کاپیتالیستی می دانند.
آنارشیست ها
اما
عاجز از شناخت علل استثمار اند.
به همین دلیل
در
طبقه کارگر
تنها نیرویی را نمی بینند
که
با مبارزه سازمان یافته اش
قادر به سرنگونی دولت استثمار و تأسیس سوسیالیسم است.
از این رو
آنارشیست ها
خواه و ناخواه
با ترور فردی
بهانه به دست طبقات استثمارگر می دهند
تا با تکیه بر دولت کاپیتالیستی
به سرکوب جنبش کارگری و دیگر نیروهای دموکراتیک بپردازند.
از این رو
کمونیست ها
امروز هم بسان صد و اندی سال قبل
آنارشیسم
ار
جریانی ضد کارگری
و
ماهیتا
ارتجاعی
می دانند.
رفتار کمونیست با آنارشیست ها مبتنی بر شناختی است
که
صحتش در طول تاریخ اثبات شده است:
تحولات جامعتی در راستای منافع طبقه کارگر و کلیه زحمتکشان
فقط
می تواند نتیجه پیکار توده ها،
تحت رهبری احزاب طبقاتی ـ انقلابی باشد.
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر