۲
ارتقای اقشار بینابینی مثلا خرده بورژوازی
به
مقام «مبتکر و سازنده و حامل و عامل پیشرفت.»
یدی خاکزاد
اول
پرولتاریا
را
از
مقام سوبژکت تاریخ
در
جامعه سرمایه داری
و
در
دوران کنونی
حتی
در
جوامع ماقبل سرمایه داری
به زیر می کشد
و
جای خالی ان
را
با
اقشار بینابینی
(Mittelstand)
پر می کند.
این عزل و نصب
را
یدی خاکزاد
از
سوسیال ـ دموکراسی امپریالیستی
به
عاریه گرفته است.
سوسیال ـ دموکراسی
که
مدعی نمایندگی پرولتاریا بود،
دیری است که خود را نماینده اقشار بینابینی می داند و به مدد آرای آنها به قدرت می رسد.
زادگاه این اندیشه اما آنارشیسم است.
مراجعه کنید
به
«زندگی مارکس و انگلس»موضع طبقاتی آنارشیسم
«موضعی خرده بورژوایی، ایدئالیستی و ضد کارگری
است.
مارکس و انگلس
آنارشیست ها
را
خائنین به مبارزه سازمان یافته پرولتاریا محسوب می داشتند.
اوپوزیسیون آنارشیستی
مخالف شرکت کارگران در مبارزه سیاسی
بود
و
وحدت پرولتاریا در احزاب سیاسی خود
را
مردود می دانست.
آنارشیسم
انعکاس استیصالی بود
که
اقشار خرده بورژوایی را از گسترش تولید کاپیتالیستی بزرگ در بر گرفته بود.
ار سویی
خانه خرابی اقتصادی
خرده بورژوازی
را
بر ضد دولت کاپیتالیستی برمی انگیخت
و
از سوی دیگر
خرده بورژوازی
از
سوسیالیسم
وحشت داشت.
برای اینکه خرده بورژازی در سوسیالیسم،
دورنمایی برای حفظ مالکیت خصوصی و توسعه آن
نمی دید.
آنارشیست ها
خود را مبارزان ضد کاپیتالیستی می دانند.
آنارشیست ها
اما
عاجز از شناخت علل استثمار اند.
به همین دلیل
در
طبقه کارگر
تنها نیرویی را نمی بینند
که
با مبارزه سازمان یافته اش
قادر به سرنگونی دولت استثمار و تأسیس سوسیالیسم است.
از این رو
آنارشیست ها
خواه و ناخواه
با ترور فردی
بهانه به دست طبقات استثمارگر می دهند
تا با تکیه بر دولت کاپیتالیستی
به سرکوب جنبش کارگری و دیگر نیروهای دموکراتیک بپردازند.
از این رو
کمونیست ها
امروز هم بسان صد و اندی سال قبل
آنارشیسم
ار
جریانی ضد کارگری
و
ماهیتا
ارتجاعی
می دانند.
رفتار کمونیست با آنارشیست ها مبتنی بر شناختی است
که
صحتش در طول تاریخ اثبات شده است:
تحولات جامعتی در راستای منافع طبقه کارگر و کلیه زحمتکشان
فقط
می تواند نتیجه پیکار توده ها،
تحت رهبری احزاب طبقاتی ـ انقلابی باشد.»
سؤال اما این بود که قشار بینابینی مورد نظر یدی خاکزاد از کجا آمده اند؟
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر