دکتر صدیقه وسمقی
(۱۳۴۰)
شاعر، نویسنده، مترجم، اسلام پژوه، تحلیل‌گر مسایل سیاسی، اجتماعی
ساکن سوئد
استاد دانشگاه تهران
نماینده اسبق مردم تهران در نخستین دوره انتخابات شوراهای شهر و روستا و سخنگوی این شورا
تحصیلکرده علوم مذهبی در «حوزه‌های علمیه خواهران» در مدرسه شهید مطهری(۵ فوریه ۲۰۲۱)
این پول نان ما ست،
که در ویرانه های دمشق
در کنار آرزوهای گزاف یک قمارباز،
دفن می شود.
زنی در خیابان
به یک قرص نان
خود را می فروشد.
آن سوترک
مردی
گرده نانی را
از دست عابری می رباید.
ما گرسنه
در کوچه های غربت این شهر
پرسه می زنیم
و می دانیم
که دست های کثیفی
نان ما را
از سفره های مان ربوده است.
این پول نان ما ست ،
که در هزار توی دالان های پنهان
کیک زرد می شود
برای تزیین بساط بیداد!
پول نان ما
موشک هائی است
که به اسرائیل می رسد
زود تر از آنکه
آب و نان
به “ ورزقان “ و “اهر” برسد!
نگاه کن!
این پوکه های گلوله
این لاشه های تانک،
پول نان ما ست،
که در خیابان های حمص ریخته است!
این پول نان ما ست،
که در ویرانه های دمشق
در کنار آرزوهای گزاف یک قمارباز
دفن می شود.
این پول نان ما ست،
که در کوچه های حلب
پیش چشم جنازه ها
برای یک بازنده هزینه می شود
بازنده ای که قبل از بازی باخته بود!
پول نان ما
بذرهای دروغ و فساد است
که بر زمین پاشیده می شود
تا شاید برزگری خام اندیش
آرزوهای پوچ خود را
از آن درو کند.
پول نان ما
هیزم هائی است که در هر سو
آتش می افروزد
و در آتش می سوزد.
پول نان ما
تفنگ هائی است
که هدف های اشتباه را نشانه گرفته است.
پول نان ما
پایگاه اتمی بوشهر است
که غبار یک عمر سفاهت حاکمان
بر آن نشسته است.
پول نان ما
باج هایی است
که در جیب های چین و روسیه
ورم کرده است!
پول نان ما
مزد سردارانی است
که سرها را به دار می کنند
و لب ها را می دوزند،
تا گرسنگان نفهمند گرسنگی تقصیر کیست!
پول نان ما
منبری است
که واعظی ابله بر آن نشسته است
و به ما می آموزد،
گرسنگی تقصیر خداوند است
گرسنگی ،
بشارت ظهور یک منجی است!
و
ما می دانیم
این تقصیر ما ست
که ابلهی بر منبر نشسته است.
این تقصیر ما ست
که خیره سری بر مسند نشسته است.
ما می دانیم
محصول بذرهای دروغ و تزویر
و خارهای ترس و سکوت
جز قحطی نیست.
پول نان ما
را
قماربازان،
در قمارخانه های سیاست و قدرت
باخته اند.
اکنون
ما مانده ایم و فرزندانی،
با آرزو های سبز و جوان
و خانه ای با تیرک نازک
آنقدر نازک
که به لرزیدنی فرو می ریزد
و
ما
زنده،
زیر آوارهای آن می مانیم.
هان!
فردا که از خواب برخیزیم ،
ما را
و فرزندان ما را
و خانه ما را نیز
باخته اند.
پایان
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر