تحلیلی از
شین میم شین
شناختنامه
مسعود کیمیایی
مهدی مظفری ساوجی
جامعه تلخ
هنرمند نمی تواند به جامعۀ تلخ
خود، شادمانی بدهد
برای اینکه یک جامعۀ پر مسئله نمی
تواند با برنامه ریزی شادمان شود
جامعۀ تلخ
با شیرینی سازی های
تلویزیونی و روزنامه های فکاهی شیرین نمی شود
جامعۀ تلخ،
جامعه ای است که
عدالت در آن اجرا نمی شود
جامعۀ شیرین ، جامعۀ عدالت
است
اجرای عدالت در تمام بود های جامعه
رضایت ساز است
رضایت را کمدی های سفارشی
نمایشی نمی سازد
وقتی که مخاطب رضایت دارد به
شادمانی می رسد
وجد عمومی بستر کاملی برای هنرهای
متعهد نیست
اما اگر در بستر عمومی ،
وجد و
رضایت وجود داشته باشد ،
هنرهای دیگر به رشد می رسند
هنرهایی که به طعم عام تلخ اند
فدراسیون شعر و شادی ، هنرمند نمی
سازد
شاعر ، از بیخ ، شعوری تلخ دارد
اما این تلخی معارض شادی نیست
این تلخی
وام از انتقاد می گیرد و
آنکه سرزمین و عاشقانه های میهنش را دوست دارد،
آخ درد را می گوید و دلسوز نداشته
های برکت است
انقلاب ها
همه چیز را نباید منقلب
کند
احمد شاملو
در تاریخ مانده
تا از جامعه ای که در آن زندگی می
کرد تاثیر نمی گرفت،
به نقد آسیب های آن نمی پرداخت
شاملو از ناهنجاری ها تعریف نمی
داد
شعرش خود در این میان آسیب می دید
در نظر داشته باشید که
در یک اثر
واقعیت گرای آسیب دیده،
خود آسیب نقد می شود
جامعه نقد می شود
به این دلیل نیمی از شاملو در
جامعه بود
و نیمی دیگر در عشق و تمامش شعرش بود .
پایان
ویرایش از تارنمای دایرة المعارف
روشنگری
ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر