خلق دریا ست و طوفان در راه!

 

  سرچشمه:

صفحه فیس بوک گروه موسوم به

شعر و شعور و شعار

توفان

میم نوید

 

ما به آنان گفتیم:
«جنگ ، تزویر شما ست،
زهر درکاسه ی خلق،
رسم دیرین شما ست! »

سر شوریده ی ما را که بریدند،
گمان می کردند،
که شبی گشت دراز،
سبزه از خاک نمی روید باز!

و نمی دانستند،
سرو سبزی که دراندیشه ی ما ست،
باز می روید و باز

 

رو درآئینه ی د لها دارد،
ریشه درخاک توانا دارد!

ما به آنان گفتیم:
«خانه برخاکستر،
گنج از رنج خلایق بردن،
سر خوبان بر دار،
این فرومایگی، آئینه ی آئین شما ست! »

دست روشنگر ما را که بریدند،
گمان می کردند،
سرو برخاک افتاد!

و نمی دانستند،
بستر سبز زمین خانه ی ما ست،
ریشه در خاک نشاندیم و زمان سنگر ما ست!

ما به آنان گفتیم:
که «سپنج قدرت،
گر به خون می جویید،
خلق دریا ست و طوفان در راه!»

چشم ما را بستند،
گل سرب از دل ما رویاندند،
به امیدی که نپائیم دراز!

و نمی دانستند،
سرو ما،
دانه ی سبزی است که می روید باز!

ما به آنان گفتیم:
« بذر باد است که کشتید براین خاک کهن،
داس اگر دست شما ست،
خرمنی نیست،
ثمر، توفان است! »

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری 

با سپاس از 

روزبه مهرگان

پایان