به مناسبت روز زناگه زن ها گوش نداشتن
یا اگه داشتن همه چیزو نمی شنیدن
یا اگه راجع به هر چیزی که می شنیدن ساعت ها فکر نمی کردند
یا اگه حداقل یکی دو دقیقه هم فکر های خوب می کردن
اگه زن ها می تونستن حرف نزنن(غُر نزنن)
یا حداقل می تونستن کمتر حرف بزنن
اگه زن ها می تونستن کمی ببینن
یا حداقل بهتر ببینن
یا حداقل همه چی رو نبینن
مردها خیلی بیشتر دوستشون داشتن
سرچشمه:صفحه فیس بوک
کتایون اشهدی
• عیب این فراز از حمید عزیز این است که جماعت زن را ناخودآگاهانه، چیز واره (اوبژکت واره) می کنند و تا درجه وسیله ای نازل تنزل می دهند.
• یعنی زن جماعت را آدمیت زدایی می کنند.
• زن بدین طریق، از خودیت خود تهی می شود، عروسک واره می شود و نتیجتا باب میل جماعت مرد (کدام مرد؟) می گردد.
• ایده بدی نیست.
• ولی به عروسک فقط برای مدتی کوتاه می توان دل بست.
• عروسک پس از بازی سیر دل در گوشه ای از پستو گم می شود و از یادها می رود.
این جور دستکاری انسان ها را، اعم از زن و یا مرد،
ابزار واره سازی (اینسترومنتالیزاسیون) می نامند:
تبدیل آدم به ابزار می نامند.
پایان
ابزار واره سازی (اینسترومنتالیزاسیون) می نامند:
تبدیل آدم به ابزار می نامند.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر