در غروبی ابدی

فروغ فرخزاد

(1313 ـ 1345)

(1934 ـ 1966)

 در غروبی ابدی

·        ـ روز یا شب؟

·        نه، ای دوست غروبی ابدی است

·        با عبور دو کبوتر در باد

·        چون دو تابوت سپید

·         

·        و صداهایی از دور، از آن دشت غریب  

·        بی ثبات و سرگردان همچون حرکت باد

·        ـ  سخنی باید گفت

·        سخنی باید گفت

·        دل من می خواهد با ظلمت جفت شود

·        سخنی باید گفت

·        چه فراموشی سنگینی

·        سیبی از شاخه فرو می افتد

·        دانه های زرد تخم کتان

·        زیر منقار قناری های عاشق من می شکنند

·        گل باقالا اعصاب کبودش را در سکر (مستی) نسیم

·        می سپارد به رها گشتن از دلهره گنگ دگرگونی

·        و در اینجا در من، در سر من؟

·        آه ...

·        در سر من چیزی نیست بجز چرخش ذرات غلیظ سرخ

·        و نگاهم مثل یک حرف دروغ

·        شرمگین است و فرو افتاده

·         

·        -  من به یک ماه می اندیشم

·        -   من به حرفی در شعر

·        -  من به یک چشمه می اندیشم

·        -  من به وهمی در خاک

·        - من به بوی غنی گندمزار

·        - من به افسانه نان

·        - من به معصومیت بازی ها

·        و به آن کوچه باریک دراز،

·        که پر از عطر درختان اقاقی بود

·        - من به بیداری تلخی که پس از بازی

·        و به بهتی که پس از کوچه

·        و به خالی طویلی که پس از عطر اقاقی ها

·        - قهرمانی ها؟

·        -  آه،

·        اسب ها پیرند

·        - عشق؟

·        - تنهاست و از پنجره ای کوتاه

·        به بیابان های بی مجنون می نگرد

·        به گذرگاهی با خاطره ای مغشوش

·        از خرامیدن ساقی نازک در خلخال

·        - آرزوها؟

·        - خود را می بازند

·        در هماهنگی بی رحم هزاران در

·        - بسته؟

·        - آری ـ پیوسته ـ بسته، بسته

·        - خسته خواهی شد

·        من به یک خانه می اندیشم

·        با نفس های پیچک هایش رخوتناک

·        با چراغانش روشن همچون نی نی چشم

·        با شبانش ـ متفکر، تنبل، بی تشویش ـ

·        و به نوزادی با لبخندی نا محدود

·        مثل یک دایره ـ  پی در پی بر آب ـ

·        و تنی پر خون، چون خوشه ای از انگور

·        - من به آوار می اندیشم

·        و به تاراج وزش های سیاه

·        و به نوری مشکوک

·        که شبانگاهان در پنجره می کاود

·        و به گوری کوچک، کوچک چون پیکر یک نوزاد

·        - کار، کار؟

·        - آری، اما در ‌آن میز بزرگ

·        دشمنی مخفی مسکن دارد

·        که تو را می جود آرام، آرام

·        همچنان که چوب و دفتر را

·        و هزاران چیز بیهوده ی دیگر را

·        و سر انجام تو در فنجانی چای فرو خواهی رفت

·        مثل قایق در گرداب

·        و در اعماق افق چیزی جز دود غلیظ سیگار

·        و خطوط نامفهوم، نخواهی دید

·        - یک ستاره؟

·        - آری صد ها، صد ها،  اما

·        همه در آن سوی شب ها، محصور

·        - یک پرنده؟

·        - آری، صد ها، صد ها، اما

·        همه در خاطره های دور

·        با غرور عبث بال زدن ها شان

·        - من به فریادی در کوچه می اندیشم

·        - من به موشی بی آزار که در دیوار

·        گاهگاهی گذری دارد.

·        - سخنی باید گفت

·        سخنی باید گفت

·        در سحرگاهان در لحظه ی لرزانی

·        که فضا همچون احساس بلوغ

·        ناگهان با چیزی مبهم می آمیزد

·        من دلم می خواهد

·        که به طغیانی تسلیم شوم

·        من دلم می خواهد

·        که ببارم از آن ابر بزرگ

·        من دلم می خواهد

·        که بگویم:

·        «نه»، «نه»، «نه»، «نه»

·        - برویم

·        - سخنی باید گفت

·        -  جام یا بستر، یا تنهایی، یا خواب؟

·        - برویم

پایان

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری