شب نامه (3)

 محمد زهری
شب نامه 

(۱۱)

·        شبی از  شب ها

·        تا که بر سفرهٔ شب

·        ـ خوانِ خرابِ بیدار

·        که ز سر چشمه جام آمده بود ـ

·        همه رنگی باشد،

·        طبق ماه، تمام آمده بود.

(۱۲)

·        شبی از  شب ها

·        ای تو آیینهٔ هر پاکی،

·        ای پاک،

·        با تو باور کردم

·        که جهان خالی از آینهٔ پاکی نیست.

(۱۳)

·        شبی از شب ها

·        دیو می خواست که از روزنهٔ بیداری،

·        خاک وحشت پاشد در چشمم،

·        تو که خوبم بودی،

·        قصّه گفتی،

·        گفتی،

·        تا خوابم کردی.

(۱۴)

·        شبی از  شب ها،

·        به تماشا بنشین

·        تیر چالاک شهابی را

·        که در انبانهٔ شب گم گردد

·        و به یاد آر، که ما نیز شبی

·        - یا روزی -

·        این چنین در قدم مرگ فرو می افتیم.

(۱۵)

·        شبی از شب ها

·        آبشاری از وسوسه در من ریخت،

·        که رها کن این مرغ غمگین را،

·        و به رامش بنشین در حجرهٔ آرامش.

·        در نمی گیرد این وسوسه ها در من،

·        که رها از این مرغِ قلبِ غمگین،

·        سکهٔ قلبی هستم.

ادامه دارد.

ویرایش از تارنمای دایرة المعارف روشنگری