جهانگیر صداقت فر
رودی از سرود ِ
حماسه
افسونی نهفته در فصاحتِ لحن ِ این کلام
شگفت آهنگی نهان شده در بانگِ هر هجای ِ هر لفظ‌ش
و تکلّمش چکامه گون است و آهنگین.
چونان چون ترنّم ِ هلهله وار ِ چکاوک در حجله گاه ِ
سپیده
شعف می‌‌آفریند و شوق ِ نیوشیدن
و همانند ِ نوشی در پیاله ی نور
نشاط می‌‌آرد و سر مستی
و شیرین ادا ست
همچون طنین ِ نخستین تلفظ ِ نوتِ نوزاد .
رودی است
از سرود ِ حماسه
لحن ِ این گفتار –
باری
پر طمطراق و روان و شکوهمند
در ملتقای فخر و
غرور.
*****
وه چه سکری
-
به راستی -
چه سحری،
چه وقاری نهفته به ژرفای ِ واژه
های ِ پارسی !
پایان
سرچشمه :
اخبار روز
http://www.akhbar-rooz.com
مسعود بهبودی
·
آره.
·
حق با جهانگیر صداقت فر است.
·
زبان فارسی معجونی واقعا از این
دست است.
1
·
زبان فارسی بویژه در آمیزش با زبان
عربی و احیانا آلمانی به حد اعلای زیبائی و فریبائی دست می یابد.
2
·
خطر هم همین جا ست:
·
گاهی زیبایی زبانی صوری و فرمال
چنان اوج می گیرد و خواننده را چنان در دایره جاذبه اش مسحور می سازد که برایش
توان و نیروئی برای درک محتوا و مضمون مطلب نمی ماند.
3
·
بدین طریق و ترفند است که فرمالیست
ترین شعرا (یعنی بی شعورترین و سطحی ترین آنها) به مقام رفیع ابرشعرا ارتقا می یابند
و محبویت عظیم کسب می کنند.
·
آنگاه سقوط فکری و فرهنگی
تماماجتماعی می شود و فاجعه آغاز می گردد.
پایان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر